________________
જેન યુગ.
તા. ૧-૬-૧૯૩૮.
જૈન યુગ.
ge
. in
૩યાવિવ સિધa: હળદરવાજ નાપ! દgs: રહ્યા છે, ત્યારે ત્રીજા શ્રી વિજય મેહનસૂરિને પણ એમજ = = તાણ માત્ર પ્રદાતે, વિમાકુ સિવિનોઃ II લાગ્યું કે આ ઉભય આચાર્યોથી હું કેમ અલગ પડી અર્થ-સાગરમાં જેમ સર્વ સરિતાઓ સમાય છે તેમ
જાઉં? તેથી તેમણે પણ પિતાની કલપનામાંથી સાહિત્ય
મંદિરની યોજના મૂકી, અને તે પેજના પાર પાડવા હે નાથ ! તારામાં સર્વ દ્રષ્ટિએ સમાય છે. પણ જેમ પૃથક પૃથફ સરિતાઓમાં સાગર નથી દેખાતે તેમ પૃથફ પૃથ
કમ્મર કસી તે પાછળ યાહોમ લાગી પડયા. દષ્ટિમાં તારું દર્શન થતું નથી.
હજી તે કદંગિરિની રેતીમાંથી માત્સવના રજ– હિરેન હિતા, કણે ઉડી ગયાં નથી, અને હજારો મૂર્તિઓની વિધિ =
પૂર્વકની અંજનશલાકા પછી તેમની વ્યવસ્થા કરવાનું == = == =9
પણુ મુશ્કીલ થઈ પડયું છે, ત્યાં તે પાલીતાણાની તળેટીમાં નવીન ધડાકે સંભળાય છે, ચતુર્મુખ સમવ
સરણુવાળું મંદિર આસપાસ નાની દહેરીઓ, વિશાળ તા. ૧-૬-૩૮.
બુધવાર. || ભીત પર મોટા અક્ષરથી છેતરવાના આગમો, પ્લાનની = == =
.
સજાવટ, શિપીઓની દોડધામ અને તેર લાખ જેવડી કીતિનાં કેડ!!
ગંજાવર રકમનું એ પાછળ પાણી, આ ધડાકે હજુ તે
'કાનના પડદા પર અથડાઈ મગજમાં કાંઈ નવા આર્યાવર્તની અજોડ કથા મહાભારત તો આજે ચમકારા કરાવતા હતા, ત્યાં તેનીજ સ્પર્ધા કરતા આબાલવૃદ્ધને સુપરિચિત છે. એ મહાભારતના એતિહા, સાહિત્ય મંદિરની યેજના એક નવીન ભેજાંમાં જન્મી. સિક યુદ્ધના ત્રણ મહાન યોદ્ધાઓ કર્ણ અર્જુન અને અને સાહિત્ય મંદિરના મંડાણ મઠાણું. કાઠીયાવાડમાં અશ્વત્થામાથી પણ મહાભારતનો ઇતિહાસ વાંચનાર એક કહેવત છે કે “હોળી સામી ડાકણ” એ ન્યાયે અજાણ્યા નથી. પાણીપતના યુદ્ધની હાકલ પડતાંજ એ વર્ધમાન આગમ મંદિરની સામે સાહિત્ય મંદિરના પાયા ત્રણે દ્ધાઓએ પિતાના રથને સર્વ સામગ્રીઓથી ન નખાય તે કેમ ચાલે? કયા નક્ષત્રના વરસાદે આ અકરા સુસજિજત કરી સમરાંગણુના મરચા તરફ હાંકી મૂકયા, ઉત્પન્ન કર્યા, જે અંકુરાને વિશાળ વૃક્ષ બનાવવા ત્રણેના ચક્રોની ધડધડાટ કરતી ધરીએ કોઈ અજબ માટે ત્રણ ધુરંધર કૃષીકારે અમારાં ધનરૂપી જળઉત્સાહના પૂરથી વાતાવરણને ભરતી ધરણીના પેટાળ સમૂહથી રાતદિન તે અંકુરાએ સીંચી રહ્યા છે, પિતાની પર પૂર વેગથી કરી રહી હતી, ત્રણેયે પિતાનાં ચક્રો સઘળી શકિત અને સમયને એ પાછળ વ્યય કરી રહ્યા અજબ શૌર્યથી વેગવંતા કરી એક બીજાથી જરા પણ છે, પરંતુ નથી સમજી શકાતું કે તીક્ષણ બુદ્ધિશાળી એાછા નહિ ઉતરવાની અભિલાષા સેવતા સમરાંગણમાં ગણુતા ભેજાં એ પણ કયા ભાવી ઉત્કર્ષ માટે ધમતા હતા, આ બીના જગપ્રસિદ્ધ છે. પરંતુ આજે આ ધમાલ આદરી રહ્યા છે? જૈન જનતાના કયા
જ્યારે આવીજ ઐતિહાસીક ઘટનાઓ બનવાના નિશાના કલ્યાણને માર્ગ આમાં તેઓ નિરખી રહ્યા છે? વાગી રહ્યાં છે, ત્યારે મહાભારતની એ પુરાણી વસ્તુ ભેજાના એક ખુણામાંથી નીકળેલી ધૂનને કાંઈ પણ રચનાની યાદ સહેજે આવી જાય છે.
ભેગે પૂરી કરવી, શ્રીમતના ધનભંડાર એ ધૂનની
પાછળ ખાલી કરવા એમાંજ શું જૈન જનતાનું કલ્યાણ જૈન જગતના વર્તમાન યુગના કીર્તિની મહત્યા
તેઓ કલ્પી રહ્યા છે? આજે જ્યારે જેન જગતના કાંક્ષાના સમરાંગણમાં સાધુ સમાજના ત્રણ શિરોમણિએ
અન્ય ક્ષેત્રો મેગ્ય ધનસિંચનના અભાવે ક્ષીણ થઈ રહ્યાં પિતાના ચક્રો પૂર વેગથી ચલાયમાન કર્યા છે, એ
છે, અને સુકાઈને જમીનદોસ્ત થઈ રહ્યાં છે, ખુદ પણ પરસ્પરની સ્પર્ધાના ક્ષેત્રમાં પિતાના સ્થાને યાહેમ ફેરવી રહ્યા છે, અને એજ ધ્યેય પાછળ અજબ ધૂનથી
જેનોની હસ્તી પણ ભયમાં આવી રહી છે, જ્યારે મચી રહ્યા છે. ફરક માત્ર એટલેજ છે કે મહાભારતની
જૈનત્વનું રક્ષણ કરનાર ચોકીયાતે નિર્બળ બનતા દ્ધાઓની ત્રિપુટીનું ધ્યેય નિશ્ચિત અને વિજયની
રહ્યા છે, ત્યારે વિશાળ ધનવ્યયથી બનેલાં મૂર્તિમંદિરે આકાંક્ષાથી મંડિત થયેલું હતું, જ્યારે આ આચાર્ય
કે આગમમંદિરે, ગુરૂમંદિરે કે સાહિત્યમંદિરની જરૂર ત્રિપુટનું ધ્યેય માત્ર પિતાની નામના અને મહત્વાં
કેટલી ? રક્ષણહાર વિનાની મહેલાતો કાંતો લુંટાઈ
જશે અથવા તે નિશ્રણ ખંડીયેર સમાં પડવાં રહેશે, કાંક્ષાજ દૃષ્ટિએ પડે છે.
ત્યારે આજની આ ધૂન માટે તે વખતની ભાવિ પ્રજા આચાર્ય શ્રી નેમિસૂરિની કપનાસૃષ્ટિમાંથી ઉત્પન્ન હસશે અને કહેશે કે અમારા પૂર્વજોની અઢળક સંપત્તિને થયેલું જંગલમાં મંગળ કરતું કદમ્બગિરિનું ભાગ્યશાળી આ વ્યય? અમારાં પૂર્વજોનાં પરસેવાથી પેદા થયેલા શિખર હજુ તે ઉદયકાળની સપાટી ઉપરથી હમણુંજ પૈસાને આ રીતે વ્યય કેણે કરાવ્યું હશે? અને આગળ વધવા લાગ્યું છે, ત્યાં તે આગમ દ્વારકા જાણે જ્યારે તેઓ જાણશે કે આ ધૂન અને ક૯૫નાએ કે પિતાનું બિરૂદ સિદ્ધ કરી બતાવવા મથતા ન હોય પાછળ મહાન સૂરીશ્વરની મહત્વાકાંક્ષાઓના ઉન્નત તેમ આગમ મંદિરની જંગી યેજના જી રહ્યા છે, તરંગ ઊછળતા હતા, કીર્તિકેટના ઉંચે કાંગરે ઊભી અને એ એકજ લક્ષ્ય તરફ સઘળી શકિતને વ્યય કરી વિશ્વમાં પિતાની અહાલેક જગાવવાના મનસ્વી કોડ
