________________
જૈન યુગ.
તા. ૧-૪-૧૯૩૮.
=
જેન યુગ.
ત્યારે કરીશું શું ?
કવિ રશિપ કરીનારાજ ના ઇ: ચૌદ અધિવેશનના કાર્યને સરવાળો કરી લાભાનવતાનુ માન હૈ, જિમના સરિતોષિક લાભના આંક મૂકવાના છે. પલ્લુ નમતું જણાય તેજ
અર્થ-સાગરમાં જેમ સર્વ સરિતાઓ સમાય છે તેમ જીને માર્ગ ઈષ્ટ છે પશુ એને બદલે પલ ઉચે જતુ હે નાથ ! તારામાં સર્વ દ્રષ્ટિએ સમાય છે. પણ્ જેમ પૃથફ હોય તો મા
ન હોય તે માત્ર સરવાળાપર ન રાચતાં બાદબાકી ને પૃથફ સરિતાઓમાં સાગર નથી દેખાતે તેમ પૃથક પૃથક ભાગાકા
થક ભાગાકાર કરવાની હિંમત પણ કેળવવાની છે. યુગની દૃષ્ટિમાં તારું દર્શન થતું નથી.
હાકલ તો ગુણાકાર તરફ ધ્યાન આકર્ષે છે–સરવાળાને -પી લિન હવાઇ, મેહ જતે ' કરવાને નાદ સુવે છે એ શ્રવણ કરવાની DICIOCUCISI તમન્ના છે ?
ગણિતને નિયમ બેનાં આંક સુધી સરખાઈ દાખવે
છે, પણ જ્યાં ત્રીજા પર આવ્યા કે સરવાળા કરતાં ગુણII તા. ૧-૪-૩૮.
શુક્રવાર
કાર દેડી દેટ મૂકે છે અને પછી તે અંકે અંકે ચમત્કDICCISODIO વિના દર્શન થાય છે. એ નિતરૂ સત્ય અહર્નિશ આંખ
તળેથી પસાર થતુ નિહાળવા છતાં અત્યાર સુધી અણુ
રયું રહ્યું છે. એ પ્રતિ મીટ માંડવાનીજ નહિં, પણ ઉપરનુ વાકય એ સુપ્રસિદધ વિચારકને લેખક મહાત્મા એને ચીટકી બેસવાની–એનાજ અમલી કાર્યમાં આકંઠ ટેસ્ટામના એક ગ્રંથના મથાળે છે. આજે એ અહીં મજજન કરવાની ઘડી પ્રાપ્ત થઈ છે દેહનું બળ એના ઉધરિત કરવાનો હેતુ એ જ છે કે આપણી કોન્ફરન્સને અંગ ઉપાંગે પર અવલંબે છે અને સંસ્થાનું બળ એના કાઠીયાવાડના એક નામાંકિત શહેર તકનું આમંત્રણ પ્રાંતિક ને શહેરી કે ગ્રીમ સમિતિઓમાં સમાય છે. જ્યાં મળી શકયું છે. પૂર્વે એજ સ્થળમાં અતિ દબદબા- એમાંજ વિદગ્ધતા-અસંગતતા કે અકર્મયતાદિ દે સહિત અધિવેશન ભરાયેલ. એજ પૂનિત સ્થાનમાં પુન: હાય! અરે પરસ્પર શૃંખલાબધતા જે દ્રઢ સબંધ ન એક વાર પગલા પાડતાં પૂર્વે–અધિવેશને ઘણીવાર ત્રણ હોય ત્યાં એકજ સૂર એકજ ધ્વનિ કયા પ્રકારે ગુજદિવસના જલસામાં પરિણમતા દ્રષ્ટિયે નિરખી, ઠરાવોની વાને ? સુષા ઘટાને નાદ થતાંજ બાકીના દેવકમાં લાંબી હારમાળા કોઈ પણ જાતના સક્રિય રૂપમાં અવત- ઘંટાએ બજવા માંડે છે એ શ્રીક૯પસૂત્રનું વચન છે, રતી ન દેખી-અંતરના ઉંડાણમાંથી–અનુભવની નોંધપે- રેડીયોના મુખ્ય મથકેથી મુટ્ટાવાતા સંદેશ જ્યાં જ્યાં થીમાંથી સહજ પ્રશ્ન ઉઠે છે કે ત્યારે કરીશું શું ? એના રવને ગ્રહણ કરી શકે તેવા મશીને હોય છે ત્યાં અર્થાત્ એ પ્રસંગ લાવ્યો છે તે વેળા કંઈક નવિન દિશા પહોંચે છે, એ અનુભવને વિષય છે અને અહાબાદના કિવા નવી રેખા દોરીશું કે પૂર્વવતુ અચરે અચરે સ્વરાજ્ય ભુવનની કચેરીમાંથી પાઠવેલ પયગામ ભારતરામ કરી હતા ત્યાંના ત્યાંજ રહીશું ?'
વર્ષના ભિન્ન ભિન્ન પ્રાંતમાં એકધારો પહોંચી જાય ઘણીવાર પકાર કરવામાં આવ્યા છે અને એકવાર છે, એ તે હજુ નજર સામે સિષ-સમૃધિમાં મધ્ય વધુ કરીએ કે આ કરયુગ યાને ગાંધીયુગ છે. ભૂતકાળના હના કદમ યુમની આપણી રાષ્ટ્રિય મહા સભાની કાર્ય ગૌરવપર નૃત્ય કરવાનું કે ભાવિ કાળ સંબંધે સુંદર લાહના સારા મા સ્વપ્ન સેવવાને, વિવિધ મનોરથ સર્જવાને, અલકા- શું એ સર્વ પરથી ધડો લઈ, સર્વ કરતાં પ્રથમ એ રિક ને મેડક શબ્દોમાં ઠરાવ રચના કરવાને સમય કાર્ય ઉપાડવાની જરૂર નથી ? શા સારૂ કોન્ફરન્સ મથાની સાચેજ વહી ગયેલ છે. જેમ કાંગ્રેસ માટે અરજી-પીટીશન સમિતિએ પ્રાંત-શહેર કે ગામમાં ન સ્થાપવામાં આવે ? વિનંતી કે ભલામણ કરવાની પ્રણાલિકાને સ્થાને મહાત્માને શા માટે વર્ષભર એ જીવંત રહે એ કાર્યક્રમ યેજજીના આગમન પછી જાતે કેટલું કરી શકાય તેવું છે. વામાં ન આવે ? કદાચ સરકાર તંત્ર સેંપી દે કેટલું કરી દેખાડવાની સામાજીક સવાલને તેટો નથીજ અને કેળવણી તાકાત છે. અગર કરેલ નિશ્ચય માફક-જનતાની માંગણી બેકારી જેવા પ્રશ્નો તે ગળે વળગ્યા છે, છતાં ઉપર વર્ણળ્યા માફક-સરકાર તરફથી હાથ ન લંબાવાય ને એ નિશ્ચય પ્રમાણે સંગીન જડ ન નંખાય ત્યાં સુધી એ બધા પંગુ એ માંગણી–બર લાવવા કેટલી હદે અસહકાર કે સત્યા- જેવા છે. કેન્ફરન્સનો સંબંધ દરેક સ્થળના સ થે સાથે ગ્રહ રૂપે શક્તિનું પ્રદર્શન કરવાનું બળ છે-એ વિચા. જેટલે ધર્મના નાતાથી જોડાએલે છે, તેટલે અન્ય રણુ ચલાવવાને દિન ઉગ્યા છે અરે એ પ્રથાનો પ્રભા કશાથી નથી. ધાર્મિક સવાલેમાં જેટલી એક વાકયતા તકાળ થઈ ૫ણુ ચુકયે છે. તેમ આપણી કેન્ફરન્સ જણાય છે, તેટલી સામાજીક પ્રશ્નોમાં ભિન્નતા ને વિષમાટે પણ સમયના વહેણ જરૂર બદલાયા છે. સમાજને મતા દ્રષ્ટિગોચર થાય છે, એટલે સંગઠનમાં અને એને ઉદ્દેશી ઈચછા પ્રદર્શિત કરવાના કે સુચના-ભલામણ કર- લગતા જીવંત કાર્યક્રમમાં ધાર્મિક મુદો અગ્ર પદે રહેવા વાના વર્ષો વીતી ગયાં છે. આપણે કેટલા તસ ભરી જોઈએ. તે વિના આમ સમુહને સંપર્ક નહીં જામે. શકીએ છીએ અને અગત્ય ઉભી થતાં નિર્ધારિત પંથે નાડ પારખી ઉપચાર કરીશું કે બહોપચારમાં કથ કદમ કરી શકીએ છીએ કે કેમ એનું તેલન કર મગ્ન થઈશું એ હાલ તે એરગુજર છે. વાને-અનુમાપ કહાડવાને-સમય સામે ડોકીયા કરે છે. ભાવનગર અધિવેશન પર એને નિર્ણય અવલ બે છે.
