________________
JERE
30
સીતાને કલંક....ભાગ-૬
દુનિયામાં મૂર્ખમાં મૂર્ખ આદમી જાણે છે કે, વહેલા અગર મોડા, પણ કોઈનો મર્યા વિના છૂટકો થવાનો નથી. મરણ પછી છૂટકો થાય જ છે, એમ તો નથી, કારણકે, મોક્ષને નહિ પામનારાઓને નિયમા બીજા ભવમાં જવું પડે છે. ખેર, અહીં તો વાત એ છે કે, જગતમાં જન્મ પામેલાઓમાંથી કોઈ મરણ ન પામે એ શક્ય જ નથી. આ વાત બરાબર છે ને ?
સભા : બધાને મરવાનું તો ખરૂં જ !
પૂજ્યશ્રી : અને મર્યા બાદ કર્મનો યોગ છે ત્યાં સુધી બીજે જન્મવું પડશે, એમ પણ ખરૂં ને ?
પરભવનો ઇન્કાર થઈ શકે એમ નથી સભા : છે તો એમજ, પણ આજે ઘણાઓ એવા છે કે જે પરભવને માનતા નથી.
પૂજ્યશ્રી : પરભવને નહિ માનવા માત્રથી કાંઈ પરભવમાં જવાનું અટકી પડવાનું નથી. પુણ્ય પાપને નહિ માનનારને પણ પોતાના શુભાશુભ કર્મોના ફળો તો ભોગવવાં જ પડે છે. સંસારી આત્માઓ દુન્યવી સત્તા સિવાયની બીજી કોઈ વિશિષ્ટ સત્તાને પણ આધીન છે, એમ જીવ માત્રના જીવન દ્વારા જાણી શકાય છે. એ વિશિષ્ટ સત્તા, જીવ માત્રના જીવનમાં અગત્યનું સ્થાન ભોગવે છે, કોઈપણ સંસારી જીવ એ સત્તાથી મુક્ત નથી. અમુક સ્થળે જ્ન્મ થવો, અમુક સામગ્રી મળવી, અમુક પ્રકારના અંગોપાગોની પ્રાપ્તિ થવી, અમુક પ્રકારની શારીરિક વેદનાઓ ઉત્પન્ન થવી, બુદ્ધિમાં તરતમતા રહેવી, યશ-અપયશ મેળવવો એ વગેરે તે સત્તાને આધીન છે, કે જે સત્તાને જ્ઞાનીઓ કર્મસત્તા તરીકે ઓળખાવે છે. એક જ બાપાના બે દીકરાઓ વચ્ચે બુદ્ધિ અને અંગોપાંગ આદિનો ફરક કેમ રહે છે ? એક જ ક્ષણે ઉત્પન્ન થયેલા બે બાળકોમાં એક ને ધાગા ઉપર પડ્યા રહેવાનું મળે છે, અને એક્ને મુલાયમ ગાદી મળે છે, તે શાથી ? એક શ્રીમંત અને એક ગરીબ, એક સત્તાવાન અને બીજો સેવક, એક બુદ્ધિમાન અને બીજો મૂર્ખ, એક વિદ્વાન અને એક
