________________
છેતરાવા જેવું કાંઈ છે જ નહિ, દુન્યવી ભોગના પાર્થોનો સંગ્રહ નહિ તથા તેનો રસ નહિ એટલે તેને તે પદાર્થોને મેળવવાની, સાચવવાની કે વધારવાની ચિન્તા નહિ, તેમજ કાંઈ લૂટાવાનું નહિ કે જેથી હૈયાને આઘાત થાય અને પોક મુકવી પડે. એમને કાણ-મોંકાણના સમાચારોય આવવાના નહિ, શારીરિક વેદના થાય કે ઉપસર્ગ પરીષહને સહવાનો સમય આવે, ત્યારે પણ એ સમભાવમાં રહેવાનો પ્રયત્ન કરે, એટલે સમાધિ રહે અને એથી તેમને તે દુ:ખ પણ બીજાઓની જેમ દુ:ખદાયક નિવડે નહિ. આ ઓછો લાભ છે ? નહિ જ. સંયમનું આ તો પ્રત્યક્ષ ફળ છે ને ? અને જ્ઞાનીઓ ફરમાવે છે કે, જે ત્યાગ આ લોક્માં આવા લાભ આપે છે, તે ત્યાગ પરિણામે આત્માને દુ:ખ માત્રથી મૂકાવે છે. તેમજ અનન્ત અને શાશ્વત સુખ પમાડે છે. જ્ઞાનીઓએ ફરમાવ્યા મુજબ પરલોક્ની હયાતિ માનીને ધર્મમાં રક્ત બનનારાઓને માટે તો આ દૃષ્ટિએ જોતાં, આ લોકમાંય, વ્હેર છે. અને પછી પણ વ્હેર જ માનનારાઓને તો આ ભવમાં ય દુ:ખ છે. અને પરભવમાંય દુ:ખ છે. આ લોક્માં તેઓને દુન્યવી પદાર્થો મેળવવા, ભોગવવા અને સાચવવાને માટે ઘણી ઘણી તકલીફો વેઠવી પડે છે, કેટલાયની ગુલામી કરવી પડે છે અને જીંદગીમાં સંખ્યાબંધવાર પોતાની ધારણાથી વિપરીત બનાવો બનતા પોકો પણ મૂકવી પડે છે. દુન્યવી પદાર્થોના લાલચુઓ સાચી શાન્તિ અનુભવી શકતા જ નથી. દુન્યવી સુખોના જ અર્થી બની તૃષ્ણાતુર બનેલાઓની ચિન્તાઓનો પાર હોતો નથી. આલોકમાં આ દશા અને પરલોકમાં અહીં કરેલા પાપકર્મોના ફ્ળો ભોગવવા પડે એ જુદું ! પરલોક આદિની શ્રદ્ધાથી અનન્તજ્ઞાનીઓની આજ્ઞા મુજબ જીવન જીવનાર, પોતાને માટે તેમજ જગતને માટે આશીર્વાદરૂપ બને છે જ્યારે પરલોક્ને નહિ માનતા દુન્યવી ભોગોપભોગોની સામગ્રીમાં જ રાચનારનું જીવન તો, તેને પોતાને માટે તેમજ જગતને માટે પણ બહુધા શ્રાપરૂપ જ નીવડે છે.
છે. પરંતુ પરલોકને નહીં
ધર્મીપણું પામ્યા છો કે નહિ તેની તપાસ કરો આ તો પરલોક્ને નહિ માનનારાઓને અંગે વાત થઈ; પણ
..ઉત્તમ આત્માની વિચારદશાને ઓળખ............
33
ÐÐ
