________________
સ્વભાવવાળો આત્મા જન્મમરણાદિ કરે છે. એ જ કારણે આત્મા સંસારમાં અનેક પ્રકારના દુ:ખોને ભોગવે છે મરણથી બચવું હોય, તો જન્મથી બચવું જોઈએ. અને જન્મથી ત્યારે જ બચાય, કે જ્યારે આત્મા દુર્ભાવોથી સર્વથા મુક્ત બનવા દ્વારા સંપૂર્ણ સ્વાભાવિક સ્થિતિમાં મૂકાય. એ સ્વાભાવિક સ્થિતિ તે જ્ઞાન-દર્શન-ચારિત્રમય દશા ! એ દશા પામવાનો અભ્યાસ કરવો જોઈએ અને સર્વવિરતી ધર્મમાં જ એ દશાનો ઉંચામાં ઉંચી કોટિનો અભ્યાસ થાય છે. સભા : આ તો પાછી દીક્ષાની વાત આવી.
પૂજ્યશ્રી : જે હોય તે આવે જ ! આજ્ઞામય શુદ્ધ દીક્ષિત જીવન, એ તો આત્મસ્વભાવ પ્રગટાવવાનો અમોઘમાં અમોઘ ઉપાય છે. શ્રી જૈનશાસનમાં સુવિશુદ્ધ દીક્ષિતજીવનને પરમકલ્યાણકારી જીવન ગણવામાં આવ્યું છે. જે આત્માના અંતરમાં આજ્ઞામય દીક્ષિત જીવન પામવાની ભાવનાઓ પ્રગટ્યા કરે છે, તેય પરમ પુણ્યશાળી છે. ખરેખર, ઘોર પાપાત્માઓને જ દીક્ષા ન ગમે. દીક્ષા પ્રત્યે રોષ, એજ તેમના કારમા ભવિષ્યની નિશાની છે. દીક્ષાની સામે સૂગ ફેલાવનારાઓ, આ જગતમાં ગજબના ભાવહિંસકો છે. એવાઓની હાલત શી થશે ? એ વિચારતાં, એ બિચારાઓ પ્રત્યે ધર્માત્માઓના અન્તરમાં એટલી બધી દયા ઉત્પન્ન થાય છે કે, તેવા કોઈ અવસરે તો આંખ પણ ભીની થઈ જાય.
દીક્ષાભિલાષાના અભાવને કમનસીબી માનો દીક્ષા પ્રત્યે તિરસ્કાર ફેલાવનારા પાપાત્માઓ પણ આજે એમજ હે છે કે, ‘અમને દીક્ષા તો ગમે છે' પરંતુ એમનું આચરણ એવું છે કે, એમનો આવો વચન પ્રયોગ કેવળ ઘંભિક છે, એમ પુરવાર થઈ જાય છે.
સભા : મારે માટે એમ નથી.
પૂજ્યશ્રી : આ વાત વ્યક્તિગત નથી. તમે દીક્ષાના વિરોધી ન હો, એટલું જ નહી દીક્ષાના અભિલાષી હો એ જ ઇચ્છવાજોગ છે કારણકે, સાચા દીક્ષિત બનવાની સાચી કામના, એય પરમક્લ્યાણના
પરમ કારણોમાંનું એક પરમકારણ છે.
સભા : એવી અભિલાષા પ્રગટી નથી.
.......ઉત્તમ આત્માની વિચારદને ઓળખો.........
જ
36
H6,66,
»
