________________
જાય છે. અમુક કિસ્સાઓમાં તો, પોતાનું ભરણપોષણ કરી શકવા ઉપરાંત બીજાઓનું ભરણપોષણ કરી શકાય એટલી સામગ્રી હોવા છતાંય, ભરણપોષણના નામે ધીંગાણા મચાવાયાં છે.
માતા-પિતાદિના રુદનનો પ્રશ્ન
માતા-પિતાદિના રૂદનની વાત તો એવી છે, કે જે અતિશય સંભવિત છે. પુત્ર કે પુત્રી દીક્ષા લે તેમાં રાજી હોવા છતાંય, મોહના યોગે આંસુ આવવા તે સ્વાભાવિક છે. એવા સમયે તો વિવેકીઓએ તેમને એવું સુંદર આશ્વાસન આપવું જોઈએ કે જેથી મોહનું જોર નબળું પડી જાય. એવા સમયે તેમના મોહનું જોર ઉછાળો મારે. એવો બીજાઓએ વર્તન કરવું એ તો કતલથીયે ભૂંડો ધંધો છે. દીક્ષાર્થીએ દીક્ષા લેતાં પહેલાં પોતાના માતાપિતાદિ વડિલોની અનુજ્ઞા મેળવવાનો શક્ય પ્રયત્ન કરવાનો વિધિ છે. અને શક્ય પ્રયત્ન કરવા છતાંય અનુજ્ઞા ન મળે તો ગ્લાનૌષધ ન્યાયે તેનો ત્યાગ કરવાનો પણ વિધિ છે. એટલે અનુમતિ નહિ આપનારાં અગર તો અનુમતિ આપવા છતાં પણ મોહથી રીબાનારા માતા-પિતાદિ દીક્ષા સમયે અથવા દીક્ષા પછી પણ અમુક સમય સુધી રુદન કરે તે સ્વાભાવિક છે. દીક્ષાર્થીને તેના રૂદનની નિરુપાયે જ ઉપેક્ષા કરવી પડે છે. અને તેમ કરવા છતાં પણ તેના હૈયામાં એ જ ભાવના રમતી હોય છે કે ‘આ માતાપિતાદિ પણ મારા ઉપકારી છે. તેમના ઉપકારનો બદલો બીજી કોઈ રીતે તો વાળી શકાય તેમ નથી. પણ જો હું તેમને સદ્ધર્મની પ્રાપ્તિ કરાવું, તો જ તેમના ઉપકારનો બદલો વાળ્યો ગણાય. આથી હું ક્યારે એવો સમર્થ બનું, કે જેથી તેમને પણ ધર્મની પ્રાપ્તિ કરાવી શકું !' આ બધું જો સમજાય, તો માતાપિતાદિના મોહાધીનતાના યોગે થતા રુદનને આગળ કરીને દીક્ષાનો વિરોધ કરવો, એ પણ મૂર્ખાઈ જ લાગે.
પરિવર્તનને જોતા નથી. દીક્ષા વિરોધીઓ દીક્ષાર્થીના પૂર્વકાલીન જીવનને ખરાબ ચીતરીને દીક્ષાર્થીને દીક્ષા માટે નાલાયક ઠરાવવા મથે છે. એ પણ અઘટિત જ છે. જો કે દીક્ષાર્થીના પૂર્વકાલીન જીવનમાં તેઓ ક્લ્પ છે
શ્રી રામ-સીતાની નિન્દા અને આજની હાલત ..........
૨૦૭
DD 9 Mઊ ઊભું
g&@
