________________
પૂજ્યશ્રી : એવા વખતે સમજવું જોઇએ કે, ‘આ કાંઇ સદ્ધર્મ પ્રત્યેની વફાદારીનું ફળ નથી, પણ મેં પૂર્વકાળમાં જે દુષ્કૃત્યો આચર્યા છે તેનું આ ફળ છે. કદાચ આ ભવમાં દુષ્કૃત્યો ન આચર્યા હોય, પણ પૂર્વભવોમાં આચર્યા હોય, તો તે તેનું પણ ફળ ભોગવવું પડે ને ? ગમે ત્યારે પણ આપણે જ આચરેલાં કૃત્યોનું આપણે ફ્ળ ભોગવવું પડે, તો એથી મૂંઝાવાનું હોય ? ઉલટું, એ ફળ ન ગમતું હોય, તો એવું ફળ ભવિષ્યમાં પ્રાપ્ત થાય નહિ, એ માટે તેવા દુષ્કાર્યોનો જ ત્યાગ કરવાને તત્પર બનવાનું હોય અને એ માટે મુક્ત બનવાની ભાવનાને જ સતેજ બનાવવાની હોય. આથી પણ તમે સમજી શકશો કે, અજ્ઞાન લોક્ની નિાને કારણે કે એ નિમિત્તે થતા નુકશાનને કારણે પણ, સધર્મના સિદ્ધાન્તોની વફાદારીને ચૂકી શકાય જ નહિ.
સારા અને સારા ગણાતા વચ્ચેનો ભેદ હવે તમે નુક્શાનો ગણાવતાં જે એમ કહ્યું હતું કે ‘સારા ગણાતા માણસો જોડે બેસવું મુશ્કેલ બની જાય' એ વિષે પણ જરા ખુલાસો કરી લઇએ. સારા અને સારા નહિ હોવા છતાં પણ સારા ગણાતા એમ વિભાગ પાડીને જો તમે સારા ગણાતા માણસોની વાત કરતા હો, તો તે બરાબર છે, પણ એવા ખરાબ હોવા છતાંય અજ્ઞાન દુનિયામાં સારા ગણાતા આદમીઓની સાથે બેસવાનો અભરખો શા માટે હોવો જોઈએ ? સભા : એ વાતેય ખરી છે, પણ ગમે તે કારણે તેવાઓ જોડે બેસવાનું મન થઈ જાય છે.
પૂજ્યશ્રી : એ કારણને શોધવાનો પણ તમારે પ્રયત્ન કરવો જોઇએ. કોઇ ને કોઇ પૌદ્ગલિક સ્વાર્થ વિના એવું મન થાય એ શક્ય નથી.બાકી અજ્ઞાન લોકોની નિન્દાને સહીને તેમજ એ નિમિત્તે આવતી આપત્તિઓને પણ સહીને જે આત્માઓ સદ્ધર્મના સિદ્ધાન્તોને વફાદાર બન્યા રહે છે, તેઓ તો, આપોઆપ સારા આદમીઓમાં ઉંચા સ્થાને બેસવાને લાયક બની જાય છે.
આપણો મૂળ મૂદ્દો તો એ છે કે, શ્રી રામચન્દ્રજીએ કરેલી ભૂલને ભૂલરૂપે વર્ણવી, તેવી ભૂલથી બચાવવાનો જે પ્રયત્ન થાય, તેમાં શ્રી રામચન્દ્રજીની નિન્દા નથી. ધર્મદેશકે એવો પણ પ્રયત્ન કરવો જોઇએ. આપણું કહેવું એ છે કે, શ્રી રામચન્દ્રજીએ જેમ યશોલિપ્સાને આધીન
........જન માનસ અને ધર્મશાસન .........૧૦
૨૩૫
$, 6,
கூல
®@
