________________
LeR
૬૮ કરવા દેવામાં વાંધો શો ? આ માર્ગે આવેલા સ્વયં હિંસાદિ પાપોથી પર
રહે અને પ્રચાર કરે તોય હિંસાદિ પાપોથી નિવૃત્ત થવાનો જ કરે. આવા આત્માઓ ઘણા હોય, તેમાં રાજ્યને વસ્તુત: ફાયદો જ છે. દુન્યવી સત્તા કદાચ શિક્ષાનો ભય બતાવીને અમુક અંશે ગુનાઓ રોકી શકે છે, પણ ગુનાહિત માનસનો પલટો કરવામાં તે ભાગ્યે જ સફ્ળ નિવડે છે. સાધુઓ તો ગુનાહિત માનસને પલટાવવાનું કાર્ય કરે છે. એક માણસને અમુક ગુનાઓ કરતાં અટકાવવામાં જે લાભ છે, તેનાં કરતા કોઈ ગુણો લાભ એ માણસમાંથી ગુનો કરવાની વૃત્તિ કાઢવામાં છે. ગુનો કરવાની વૃત્તિ કાઢવામાં સુસાધુઓ જેટલા સફળ નિવડી શકે છે, તેટલા સફળ પ્રાય: બીજા કોઈ જ નિવડી શકતા નથી. પણ આ બધુ આજે વિચારવું છે કોને ? આજે તો કેટલાક રાજાઓની મનોદશા પણ વિચિત્ર છે કારણકે, દુન્યવી હિતના વિચારમાં તેઓ પણ પોતાના તેમજ પોતાની પ્રજાના પારલૌકિક હિતને વિસરી ગયા છે.
..સંતાને કલંક....ભાગ-૬
રત્નત્રયીની આરાધનાથી જ સાચું કલ્યાણ
રાજાઓની વાત તો દૂર રહી, પણ આજના જૈન કુળમાં જન્મેલા કેટલાકોની પણ કેવી મનોદશા છે ? જૈનત્વને અને વિરાગભાવને તો ગાઢ સંબંધ હોય, જ્યારે આજે વિરાગભાવ સામે જ કેટલાકોને રોષ છે; પણ જ્યાં સુધી આત્મામાં વિરાગભાવ નહિ પ્રગટે ત્યાં સુધી વાસ્તવિક કલ્યાણ સધાવાનું નથી એ નિશ્ચિત વાત છે. દુન્યવી ઋદ્ધિનો મોહ કે અહીં ભોગવેલા ભોગો આત્માનું કલ્યાણ કરનારા નથી, પણ અકલ્યાણ કરનારા છે. કલ્યાણ તો રત્નત્રયીની આરાધનાથી જ છે. શ્રીધર રત્નત્રયીની આરાધનાને પામ્યો, તેણે જીવનના અન્ત સુધી રત્નત્રયીની આરાધના કરી અને અન્તે તે દેવગતિને પામ્યો. શ્રીધરનો જીવ એજ શત્રુઘ્નનો જીવ છે, પણ શત્રુઘ્ન થતાં પૂર્વે તેના જે ભવ બાકી છે, તે કેવળજ્ઞાની ૫૨મર્ષિ શ્રી દેશભૂષણ મુનિવર જણાવે છે.
તે શ્રીધર બ્રાહ્મણનો જીવ દેવલોકમાંથી ચ્યવીને તે જ મથુરાનગરીમાં રાજકુમાર તરીકે ઉત્પન્ન થયો. રાજા ચંદ્રપ્રભની રાણી
