________________
૯૮
RRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRreers
સીતાને કલંક...ભાગ-૬
કરીને તે સાત મહાત્માઓનું બહુમાન કરવા છતાં પણ. . મહાત્માઓને ‘અકાલચારી' માનીને શ્રી ધૃતિ નામના આચાર્ય ભગવાનના સાધુઓએ તેમને વજન કર્યું નહિ.
| મુનિઓ માટે વિનયહીનતા એ કારમો દોષ છે
સભા : પોતાના ગુરૂ સત્કાર કરે છે એમ જોવા અને જાણવા છતાં પણ સાધુઓ વજન ન કરે, એ વ્યાજબી ગણાય ? નહિ જ. મુનિઓએ વજન ન કર્યું એ વ્યાજબી કર્યું છે, એમ કહેવાય જ નહિ. અહદ્દત્ત શ્રેષ્ઠી કરતાં પણ મુનિઓ વધારે દોષપાત્ર ગણાય. પોતાના ગુરૂ આચાર્યભગવાન ખુદ ઉભા થઈને વહન કરે છે, તે છતાંય આ અકાલચારીઓ છે' એમ માનીને મુનિઓ વન્દન કરતા નથી, એ વિનયગુણની ખામી જ ગણાય. આવા આત્માઓ પરિણત અપરિણતને લગતી પરીક્ષામાં નિષ્ફળ જ નીવડે. ગીતાર્થ ગુરૂ કરતા પોતાને વધારે ડાહા અને સમજુ માનવાનો અભરખો, તેઓમાં જ જન્મે છે, કે જેઓને જ્ઞાન આદિ પ્રાપ્ત થવા છતાંય તેનું ફળ પ્રાપ્ત થયું નથી. મુનિઓને માટે વિનયહીનતા એ કારમો ઘેષ છે. એ શેષ મુનિઓને મુકિપણાથી ભ્રષ્ટ કરવામાં પણ અગત્યનો ભાગ ભજવે છે. થોડુંક જ જ્ઞાન ધરાવનારા પણ વિનયશીલ મુનિઓ સારી રીતે કરી જાય છે અને સુવિશદ ગણાતું પણ જ્ઞાન ધરાવનારા ઉદ્ધત મુનિઓ ડૂબી જાય છે. વિનયહીન નથી તો પોતાનો ઉદ્ધાર સાધી શક્તો, કે નથી તો પરનો ઉદ્ધાર સાધી શક્તો. વિનયહીનનું જ્ઞાન તારક નથી, પણ બોજારૂપ છે. સમ્યજ્ઞાનથી વિનય આવ્યા વિના રહે જ નહિ. વિનય, એ તો ધર્મનું મૂળ છે. તે સાત મહાત્માઓને શ્રી ધૃતિ નામના આચાર્ય ભગવાનના સાધુઓએ વજન ન કર્યું, પણ શ્રી ધૃતિ નામના આચાર્ય ભગવાને તો તેઓને આસનદાન કર્યું. ત્યાં બેસીને તે મહાત્માઓએ પારણું પણ કર્યું. પારણું ર્યા બાદ, તે મહાત્માઓએ કહ્યું કે, 'અમે મથુરાપુરીથી આવ્યા હતા અને હાલ ત્યાં જઈએ છીએ.' શ્રી ધૃતિ નામના આચાર્ય ભગવાનને આ પ્રમાણે કહીને, તે સાતેય
