________________
સભા : નહિ જ.
પૂજ્યશ્રી : અને ઉપેક્ષા કરવાનું આપણને જો જરાપણ મન થઈ જાય, તો આપણી શાસન પ્રત્યેની ભક્તિમાં તેટલી ખામી છે, એ પણ ચોક્કસ ને ?
સભા : હાજી, પણ કરવા જેવું ઘણુંય લાગે, છતાં શક્તિ ન હોય એટલે શું કરીએ ?
પૂજયશ્રી : આપણી વાત ઉપેક્ષાની છે. એને માટે તમે ઉપેક્ષા શબ્દનો ઉપયોગ કરી શકશો?
સભા : નાજી.
પૂજયશ્રી: બસ ત્યારે, કરવા જેવું લાગે છતાં શક્તિના અભાવે જ ન થઈ શકે, તો એ ઉપેક્ષા નથી. છતી શક્તિએ ભક્તિને લગતી કોઈપણ આવશ્યક ક્રિયાની ઉપેક્ષા થવી જોઈએ નહિ. પણ ભક્તિને લગતી કોઈપણ કરવા યોગ્ય ક્રિયા તમે ન કરી શકો, ત્યારે એ વિચારજો કે, ‘એમાં શક્તિનો અભાવ એ જ કારણ છે કે કોઈ પૌદ્ગલિક આસક્તિ કારણ છે ?” શક્તિના અભાવને નામે, પૌદ્ગલિક વૃત્તિનું કોઈ કારણ હોય, તો તેને છૂપાવતા નહિ. એવું કોઈ કારણ હોય, તો તેને દૂર કરવાનો જ પ્રયત્ન કરજો. આપણે વિચારી આવ્યા છીએ કે પ્રશંસાના અર્થી બનેલા ધર્માચાર્યો પણ, ધર્મશાસનની થઈ રહેલી કારમી અવહેલનાની, છતી શક્તિએ પણ ઉપેક્ષા કરનારા બની જાય છે એટલું જ નહિ, પણ પોતાની ઉપેક્ષાને કારણે પોતે શિષ્ટજનોના પણ માનપાનને ગુમાવી બેસે નહિ એ માટે, કીતિના લોલુપ બની ગયેલા તેઓ, શાસનરક્ષાની સપ્રવૃત્તિમાં ઓતપ્રોત બનેલા મહાત્માઓની સફાઈથી નિન્દાદિ કરનારા પણ બની જાય છે. • એવી જ રીતે તમે પણ કોઈ પૌલિક વૃત્તિને આધીન બનીને કરવા યોગ્ય શાસનસેવાથી તે તમારાથી શક્ય હોય તે છતાંય, વંચિત રહો છો કે નહિ, એની બરાબર તપાસ કરજો. દંભ ર્યે કશો જ લાભ નથી. ઉલટું હાનિ છે. ભક્તિ નહિ છતાં ભક્તિવાળા કહેવડાવવા મથવું એ વિસ્તારનો નહિ પણ ડૂબવાનો જ માર્ગ છે. વિસ્તારનો માર્ગ તો એ જ છે કે, ભક્તિપાત્ર સ્થાનોને વિષે સાચા ભક્તિવાળા બનવું; પછી ભલેને કોઈ ભક્તિહીન પણ કહે !
કિર્તિત કામના કર્તવ્યને પણ ભૂલાવે છે...........૮
இது அட அட இது இல் இதில் இல்லை
૧૯૧
