________________
PRRRRRRRRRRRRRRRRcercare
.સીતાને કલંક...ભાગ-3
તે જીવે તેવા પાપ કરેલા હોય, તો તેનું ફળ ભોગવવું પણ પડે; પરંતુ પાપના ઉદય સમયે, ધર્મનું શરણ સ્વીકારેલું હોય છે તો, આત્મા તત્કાલ શાન્તિ અનુભવી શકે છે અને ભાવિકાસને આપત્તિમુક્ત બનાવી શકે છે. ધર્મનો આ પ્રભાવ સામાન્ય કોટિનો નથી, ઘણો જ અસાધારણ છે, પણ એનો વિચાર જ ન હોય ત્યાં થાય શું? ધર્મનું ફળ જોઈએ પણ ધર્મ ન જોઈએ એ દશામાં શું થાય છે?
ધર્મમાં પૌગલિક આશંસા ન આવે
તેની પણ કાળજી રાખવી જોઈએ સભા : આપત્તિના નિવારણ માટે ધર્મ કરવાનું કહી શકાય ?
પૂજયશ્રી : ધર્મ કરવાનો હેતુ જ આપત્તિના નિવારણનો છે, ત્યાં ‘આપત્તિના નિવારણ માટે ધર્મ કરવાનું કહી શકાય ?' એવા પ્રશ્નને અવકાશ જ રહેતો નથી. આપત્તિનો જડમાંથી પણ વિનાશ સાધી આપવાનું અને નહિ અનુભવેલા એવાંય કલ્યાણોને પમાડવાનું સામાÁ જો, કોઈમાં હોય તો તે એક સદ્ધર્મમાં જ છે એટલે આપત્તિના નિવારણ માટે ધર્મ કરવાનું કહેવું, એ જ એક વાસ્તવિક પ્રકારનો હિતકારક ઉપદેશ છે.
સભા : બરાબર છે તો પછી પૌદ્ગલિક આશયથી ધર્મ કરવાનો ઉપદેશ કેમ ન અપાય ?
પૂજયશ્રી : સૌથી પહેલી વાત તો એ સમજો કે, અમુક જાતિનો પોદ્ગલિક આશય સિદ્ધ થાય, એટલા માત્રથી સઘળી જ આપત્તિ ટળી જાય, એ શું સંભવિત છે?
સભા : જે વસ્તુ મેળવવાના હેતુથી ધર્મ કર્યો હોય, તે વસ્તુ પ્રાપ્ત થઈ જાય, એટલે તેટલા પૂરતી તો આફત ટળે ને ?
પૂજ્યશ્રી : પણ એ આફત ટળતાં સુધીમાં જે પૌદ્ગલિક અભિલાષા આદિરૂપ દુર્બાન થયું, તેના યોગે કેટલી નવી આપત્તિઓ ખડી થઈ, તેનો કાંઈ વિચાર?
સભા એ વિચારવા જેવું ખરૂં.
પૂજયશ્રી : પૌદ્ગલિક અભિલાષા એ પાપનું કારણ છે, આટલું તો તમે સમજો છો તો એ પાપ પુષ્ટ થાય એવા પ્રકારે ધર્મનો ઉપદેશ
