________________
હૃ
પ૮
@@@@@@@@
@@@@@@
સીતા કલંક...ભાગ-3
કામાતુરતાના યોગે જીવો વિવેકાન્ધ બની :ખમાં ડૂબે છે. તીવ્ર કામરાગવાળા આત્માઓને તેમની અજ્ઞાનતાના કારણે વિષયોપભોગનું ક્ષણિક સુખ દેખાય છે, પણ તેના પરિણામે પ્રાપ્ત થનાર ભયંકર દુ:ખો દેખાતા નથી. પરિણામનો વિચાર કરવાની શક્તિ કામરાગને આધીન બનેલા આત્માઓમાં રહેતી નથી. આ કારણે, કામરાગ એ બહુ જ ભયંકર વસ્તુ છે.
અર્થરાગ અને કામરાગ, એ બંને પ્રકારના રાગો અપ્રશસ્ત છે, જ્યારે મોક્ષરાગ તથા મોક્ષના સાધનભૂત ધર્મનો રાગ એ પ્રશસ્ત રાગ છે. અપ્રશસ્ત રાગ આત્માને વિવેકાન્ધ બનાવે છે અને પ્રશસ્ત રાગ આત્માને સુવિવેકી બનાવે છે. રાગ અને દ્વેષ એ કષાયના ઘરની વસ્તુઓ છે, પણ પ્રશસ્ત રાગ અને પ્રશસ્ત દ્વેષ આત્માને કષાયથી સર્વથા મુક્ત બનાવવામાં સહાયક થાય છે. આપણું ધ્યેય વીતરાગ બનવાનું છે, કષાયરહિત દશાને પ્રાપ્ત કરવી એ આપણું ધ્યેય છે, પણ એ સ્થિતિએ પહોંચવાનો ઉપાય અપ્રશસ્ત રાગ-દ્વેષ કાઢવા અને જે રાગ-દ્વેષ હોય તેને પ્રશસ્ત બનાવવા એ છે. જ્યાં સુધી આત્માના રાગ દ્વેષ પ્રશસ્તપણાને ન પામે ત્યાં સુધી સુવિવેકમય મુક્તિસાધક વર્તન થવું, એ શક્ય જ નથી. પ્રશસ્ત રાગ-દ્વેષનો વિરોધ, એ તો વસ્તુતઃ મુક્તિના સાધનનો જ વિરોધ છે. આજે અર્થરાગ અને કામરાગથી ઘેરાયેલા પ્રશસ્ત રાગની નિદા કરે છે; કારણકે, અર્થરાગ અને કામરાગે તેમને ઉન્મત્ત બનાવ્યા છે. કલ્યાણના અર્થીઓએ તો સમજવું જોઈએ કે, અર્થરાગ અને કામરાગથી પરા મુખ બનવું અને મોક્ષ તથા મોક્ષસાધક ધર્મના રાગી બનવું એ જ કલ્યાણનો માર્ગ છે. રાગ દ્વેષના નામ માત્રથી ભડકી જઈને પ્રશસ્ત રાગ દ્વેષની નિન્દા કરનારા તો અજ્ઞાન - વિલાસ કરનારા છે. દુનિયાદારીના રાગમાં પડેલાઓ સ્વામી પ્રત્યે
પણ વફાદાર રહી શકતા નથી કામરાગે જ લલિતારાણીને, શ્રીધરના રૂપને જોતાં, કામવિવશ બનાવી દીધી. એ કામવિવશતાને અંગે તે પોતાના શીલધર્મને ચૂકી ગઈ અને કામભોગના હેતુથી જ તેણીએ શ્રીધરને પોતાના મહેલમાં
@@@@@@@
