________________
@@@@
૬૨
@@@@@@@@@@@
સીતાને કલંક ભાગ-
જ્યારે દુન્યવી સ્વાર્થનો જેમ વધારે રસ, તેમ બીજાના હિતને નુકસાન કરીને પણ સ્વાર્થ સાધવાની વૃત્તિ વધારે, એ સ્થિતિ થાય છે. આ રીતે વિચાર કરશો તો સમજી શકશો કે, દુન્યવી સ્વાર્થમાં રત બનેલા આત્માઓનું જીવન જગતને માટે શ્રાપભૂત છે અને આત્મિક સ્વાર્થની સાધનાઓમાં લીન બનેલા પુણ્યાત્માઓનું જીવન જગતને માટે આશીર્વાદસમ છે. આત્મિક સ્વાર્થની સાધનામાં લીન બનેલો આત્મા કદિપણ લલિતા જેવું વર્તન કરે નહિ, જ્યારે એવું વર્તન દુન્યવી સ્વાર્થમાં પડેલાને માટે અતિશય શક્ય છે. દુષ્ટાત્માઓ પોતાના થોડા ભલા ખાતર નિર્દોષ એવા પણ બીજાને પ્રાણાન્ત ક્ટમાં મૂકતાં અચકાતા નથી એટલું જ નહિ, પણ ભયંકર કોટિના પાપાત્માઓ તો પોતાના ક્ષુદ્ર સ્વાર્થની પૂર્તિ માટે બીજા નિર્દોષના પ્રાણોનો અપાર કરવામાં પણ હોંશિયારી માનનાર હોય છે.
આપણે જોઈ ગયા કે, રસ્તે ચાલ્યા જતા શ્રીધરને રાજાની મહારાણી લલિતાએ જોયો. શ્રીધરના રૂપને જોઈને તે મોહ પામી અને કામ ક્રીડા કરવાની ઈચ્છાથી જ શ્રીધરને તેણે પોતાના મહેલમાં બોલાવ્યો. શ્રીધર મહેલમાં તો ગયો, પણ અકસ્માત રાજા તે સમયે ત્યાં આવી પહોંચ્યો. રાજાને આવેલો જાણીને ક્ષોભ પામેલી અને ભય પામી પોતાનું પાપ છુપાવવાના ઇરાદાવાળી બનેલી લલિતાએ ‘ચોર, ચોર’ એવી બૂમો પાડી. આથી રાજાએ પણ માની લીધું કે શ્રીધર ચોર જ છે અને એથી તેને પકડાવ્યો.
સ્ત્રીને વશવર્તી આત્માઓ પુરૂષ હોવા છતાં પુરૂષાર્થહીન છે. વિષયાધીનોની બુદ્ધિ બહેર મારી જાય છે. એવાઓની આંખે અંધાપો હોય છે અને હૈયે હડક્વા હોય છે.
એ કારણે એવાઓ સત્યને જોઈ, જાણી કે વિચારી શકતા નથી. રાજાને એટલો પણ વિચાર થતો નથી કે, આવનાર જો ચોર જ હોય તો એની પાસે ચોરીના ઓજારો કે બીજા કોઈ ચિન્હો હોય કે નહિ ?' રાજાના રાણીવાસમાં પેસવું, એ સહેલું કામ છે ? નહિ જ, તો પછી ‘આ શી રીતે આવ્યો ?' એ વગેરે ના વિચારવું જોઈએ ?
@@@@@@
@@@@@
