________________
ગુજરાતને જૈનધર્મ
૩૩ તીર્થ હતું, જ્યાં વસ્તુપાલ-તેજપાલે ભવ્ય મંદિર બંધાવ્યું હતું. àોએ એ સ્થાનને એવી રીતે તેડી–ડી-ઉખાડી ફેંકી દીધું કે જેથી એક પથ્થર પણ ત્યાં જડી આવો દુર્લભ થઈ પડ્યો. પણ અમદાવાદના એક ધર્મપ્રિય અને દિલેરદિલ શેઠ સારાભાઈ ડાહ્યાભાઈએ એ તીર્થને પુનરુદ્ધાર કરવામાં પોતાની અસ્થિર લક્ષ્મીને સદુપયોગ કરવા માંડ્યો. અને તેના ફળરૂપે આજે એ જગ્યાએ અષ્ટમંગલપત મહાધ્વજ અને સુવર્ણ કુંભેથી સમલંત શિખરવાળું એક સુંદર અને સુવિશાલ જૈન મંદિર શોભી રહ્યું છે. પ્રતિવર્ષ સેંકડો-હજારે યાત્રીઓ એ સ્થાનનાં દર્શન કરવા આવે છે અને સેંકડો વર્ષો સુધી નષ્ટપ્રાય થઈ રહેલા તીર્થને પુનરુદ્ધાર થયેલ જોઈ આનંદ અને આહ્વાદ અનુભવે છે. જેને તરફથી આ રીતનું તીર્થોદ્ધારનું કાર્ય આખા દેશમાં થોડાઘણા પ્રમાણમાં સતત ચાલુ છે. જેનેની આ દેવભક્તિ અને તીરક્ષાની ભવ્ય ભાવનાનું શૈવ અને વૈષ્ણવોએ પણ અનુકરણ કરવું જોઈએ અને દેશમાંનાં નષ્ટ–ભ્રષ્ટ થયેલ તીર્થસ્થાનને
ગ્ય રીતે પુનરુદ્ધાર કરી દેશની શિલ્પકળા અને રૂપશેભાની અભિવૃદ્ધિ કરવી જોઈએ. દેવમંદિરને વ્યાપક મહિમા
સુંદર અને ભવ્ય દેવમંદિરે એ ગ્રામ અને નગરનાં વિભૂતિમાન અલંકારે છે, પવિત્રતાનાં પ્રેરક ધામ છે, ઉત્સવો અને ઉજાણીઓ માટે આનંદભવને છે, અજાણ્યા અતિથિઓ માટે ઉત્સુક્ત આશ્રયસ્થાને છે શક અને સંતાપના નિવારક રંગમંડપ છે, ગરીબ અને તવંગર સૌકાઈ પ્રજાજનોને સમાન આસન આપનારાં વ્યાસપીઠે છે ભકત અને મુમુક્ષુઓને આધ્યાત્મિક ભાવોમાં રમણ કરવાનાં મુક્ત ક્રીડાંગણો છે, સંગીત અને નૃત્યની સાત્ત્વિક શિક્ષા આપનારાં ઉત્તમ વિદ્યાલયે છે, સંત અને પંડિતની જ્ઞાન-વિજ્ઞાનપૂર્ણ વાણી સાંભળવા માટેનાં વિશદ વ્યાખ્યાન ગૃહે છે, રાજા અને રંકને સરખી રીતે હલ્યના દુઃખભાર દૂર કરવાનાં અને આશ્વાસન પામવાનાં આશા
