________________
૧૭૬
જૈન ઈતિહાસની ઝલક તીર્થભૂમિની પવિત્રતાને ભ્રષ્ટ કરતા ફરે છે, અને એના ઉપર પિતાને અનુચિત હસ્તક્ષેપ કર્યા કરે છે. તેથી આપને અરજ છે કે આ તીર્થો સંબંધી એક એવું શાહી ફરમાન થવું જોઈએ કે જેથી કોઈ પણ મનુષ્ય એ તીર્થ ઉપર અગ્ય દખલગીરી કે અનુચિત કામ કરી ન શકે.'
એ કહેવાની જરૂર નથી કે સૂરિજીની આ અરજ પ્રમાણે શાહી ફરમાન લખાવવામાં જરાય વિલંબ ન થયા. બાદશાહે પિતાના ફરમાનમાં કેવળ ગુજરાતમાંનાં તીર્થો સંબંધી જ નહીં, પણ બંગાળ અને રાજપૂતાનામાં સમેતશિખર (પાર્શ્વનાથ–પહાડ) અને કેસરિયાઇ (ધ્રુવ) વગેરે જેટલાં જૈન શ્વેતાંબર તીર્થો છે, એમાંના કેઈમાં પણ કઈ માણસ દખલગીરી ન કરે અને જનાવર વગેરેનો વધ ન કરે, તેમ જ આ બધાં તીર્થસ્થાને જૈનાચાર્ય હીરવિજયસૂરિને સોંપવામાં આવ્યાં છે, એવું લખાણ કરી આપ્યું. આ ફરમાનને લઈને અને અકબરની અનુમતિ મેળવીને આચાર્ય મહારાજ, પિતાના શિષ્યોની સાથે, ગુજરાત તરફ રવાના થયા....... શત્રુંજયને મહાસંઘ અને મુંડકવેરાની માફી
સંવત ૧૬૪૯ને શિયાળામાં જગદગુરુએ પાટણથી શત્રુંજયતીર્થની યાત્રા માટે વિહાર કર્યો. પાટણ, રાધનપુર, પાલનપુર, અમદાવાદ, ખંભાત વગેરે અનેક નગરનાં હજારે શ્રાવક-શ્રાવિકાઓ અને સેંકડો શિષ્ય સૂરિજીની સાથે ચાલ્યાં. સૂરિજીના આ સંધની ખબર બધી જગ્યાએ પહોંચી ગઈ તેથી માળવા, મેવાડ, મારવાડ, દક્ષિણ, બંગાળ, કચ્છ અને સિંધ વગેરે બધા પ્રદેશોના સંઘ તીર્થરાજની યાત્રા અને જગદગુરુના દર્શનને માટે શત્રુંજય તરફ રવાના થયા. ફાગણ મહિના આસપાસ સૂરિજી શત્રુંજ્ય પહોંચ્યા. આ વખતે નાના-મોટા મળીને બસે જેટલા સંધ ત્યાં ભેગા થયા હતા અને એમાં લગભગ ત્રણ લાખ યાત્રાળુઓ હતાં ! સૂરિજીએ પિતાની આ યાત્રાની વિગત પહેલાં જ ભાનચંદ્ર ઉપાધ્યાયને લખી જણાવી હતી; તેથી ઉપાધ્યાયજીએ
