________________
( ૧૧ ) ગૃહસ્થપણાની ગ્યતાની ચાવી છે. જિનના ભક્તો જેનેની ઓળખ છે. અહિંસા અને સત્યની શુદધ વ્યાખ્યા છે. દાન અને દયાના ઝરા છે. સત્યનીતિ-પ્રામાણિક્તાની છણાવટ છે. શું સુંદર નથી એ જ પ્રશ્ન છે. શ્રાવકનાં મુખ્ય કર્તવ્ય સદગુરુમુખે સદા શ્રવણથી જ આલ્હાદક અને વાણી તો વીતરાગની !
સામાયિકનું શું રહસ્ય છે? થાક્યો પાક માનવી પિતાને ઘેર આવે ને? થાક ઉતારે અને આનંદ પામે ને? સામાયિકમાં આત્મા પિતાના ઘરમાં બેસે છે. પિતાના સમતા ગુણને આસ્વાદ કરે છે. સંસાર ભૂલી જાય છે. સંસારની જંજાળમાંથી મુક્ત બની જાય છે. રાગદ્વેષનું વાતાવરણ પડતું નથી. અરિહંતનું ધ્યાન થાય છે, પાપ જાય છે. કર્મ નાશ પામે છે, પુણ્ય પેદા થાય છે. “સમMો ફેવ વરુ સાવ સાધુ જે શ્રાવક બને છે ૪૮ મીનીટ માટે. જે હોય ભાવના જીવનભરનું સામાયિક લેવાની. સાધુપણું સ્વીકારવાની. સામાયિક આત્મગુણનો અનુભવ છે. સંસાર સાગરમાં મીઠી વીરડી છે. શ્રાવિકાઓ માટે અનુકુળતાએ થઈ શકતી સુંદર ધમસાધના છે.
પ્રતિકમણ અતિ આવશ્યક છે ? પ્રશ્નમાં જ જવાબ છે, શાસ્ત્રમાં સવાર સાંજના પ્રતિકમણને “આવશ્યક’ શબ્દથી જ ઓળખાવેલ છે. ગણધર ભગવંતે પણ “આવશ્યક સૂત્રોની રચના પ્રથમ કરે ને ? તે સાંજે જ પ્રતિકમણ થવાનું. થએલા દોષોથી પાછા હઠવાની હઠ વિનાની ક્રિયા, પિતાના હૈયાના ભાવથી અર્થની વિચારણા. કરેલ ભૂલોને મનમાં પસ્તા, પિતાની પામરતાનો ખ્યાલ.
