________________
(૧૨૯)
અહીંતામાં રહેલ મહાતત્ત્વને શિવરૂપી લક્ષ્મીનુ અધિષ્ઠાન યથાર્થ રીતે જાહેર કર્યુ છે. સ્વગ-મૃત્યુપાતાળ ત્રણે લોકનું ઈશત્વ બતાવવામાં તાત્ત્વિક ઉંડાણ છે. પૂર્વ પુરૂષોની કૃતિઓમાં અજબ ખુખીએ ખચિત હાય છે.
બીજા શ્લોકમાં નામ-આકૃતિ-દ્રવ્ય-ભાવ ચારે નિક્ષેપાની હરકોઇ ક્ષેત્ર અને કાળમાં ઉપસ્થિતિ બતાવી કળામય રીતે અત્ પ્રભુની સંગીન સ્તુતિ કરી છે. પછીના ખાવીસ શ્લોકમાં શ્રી આદીશ્વર ભગવતથી પાર્શ્વનાથ ભગવંત સુધીના ૨૨ તીથંકરાનો સ્તુતિ છે. ભગવંત મહાવીર ધ્રુવની પહેલા ચાર અને પછી એક એમ પાંચ શ્લોકથી સ્તુતિ કરી છે. વચ્ચે એક શ્લોકથી પૃથ્વી પરના શાશ્વતઅશાશ્વત ભવનપતિના-વૈમાનિકના, મનુષ્યકૃતના ચૈત્યાને સ્તબ્યા છે. છેલ્લા બેમાંથી એકમાં દેવનુ સ્વરૂપ અતાવ્યુ છે. ભવેાભવના પાપનો નાશ કરનાર. સિદ્ધિ વધૂવક્ષસ્થલ અલંકાર. અઢાર દોષરૂપી હસ્તિ વિદારક સિ'હું, વીતરાગ ભગવંત છે. છેલ્લામાં અષ્ટાપદ-ગજપદ-સમેતશિખર-ગિરનાર-શત્રુ જયબૈભારગિરિ-મેરૂ-આબુ-ચિત્રકુટ પર રહેલા ઋષભાદિ જિનવા તમારૂં મંગલ કરે. એમ આશીર્વાદ આપ્યા છે.
૨ અજિતશાંતિ—અજિતનાથ અને શાંતિનાથની સ્તુતિ છે. હે પુરૂષો ! દુઃખ દૂર કરવું હાય (સદાનુ') અને સુખનેા માર્ગ શોધતા હા, અભય આપનાર અજિતનાથશાંતિનાથનુ ભાવથી શરણ સ્વીકાર. ‘ભાવ’ શબ્દમાં ઘણું ઘણું કહી નાંખ્યુ છે. દરેક ગાથાને અંતે રાગનું નામ મુકવામાં આવ્યું છે. દેવસુ દરીએ દેવાધિદેવને વંદન કરવા આવે જ ને? ત્યાં તેમના શૃંગારનું નિર્દોષ પણ સુંદર વર્ણન છે. તદ્દન સ્વાભાવિક લાગે તેવું નિવિકાર. અગીયારમી ગાથામાં
