________________
૧૩૪). ૬ શ્રમણુસૂત્ર-શ્રાવક પણ ભાવપૂર્વક સાંભળે જ ને? સાધુપણાના અભિલાષી છે ને? સૂત્ર તે સૂત્ર છે. પાંચે મહાવતની અને છઠ્ઠી રાત્રિભજન વિરમણની ભવ્ય સંકલન, એના રક્ષણ માટે નવાવાડની રક્ષાની ખેવના, ખેડુત વાડની રક્ષા ન કરે તે ખેતર સાફ જ થાય ને? પશુપક્ષીઓ અને માણસ પણ દુરુપયેગ કરે. અહિં પણ રાગદ્વેષ-મહ અને ચાર કષાયે. તેમજ શાસનના પ્રત્યુનીકે આમાના ધર્મક્ષેત્રને કેરી જ ખાયને? “છ આવવકોની તરણતારણુતા ભગવન્ત શબ્દથી સ્પષ્ટ કરી છે. અંગબાહ્ય અને અંગપ્રવિટ આગમશાની પણ સંકલના ભકિત બહુમાન પૂર્વક કરવામાં આવી છે. બારે અંગ-દ્વાદશાંગીની પણ છેલ્લા આલાવામાં ભાવપૂર્વક ભક્તિ છે.
શરૂઆતમાં તીર્થકરો-તીર્થ- અતીર્થ સિદ્ધ-તીર્થસિધ-- અષિ-મહર્ષિ અને જ્ઞાનને વંદન કરે છે. આ મહામંગળ છે. જૈનશાસનના વિશાળ હૈયાની સાક્ષી છે. નિષ્પક્ષપાત વિધાનોની આકર્ષક ભૂમિકા છે. આખાએ સૂત્રમાં પાપભીરુતા, લીધેલ વતની તીવ્ર કાળજી, દોષોથી બચવાની તાલાવેલી તે પણ ઝીણવટ ભરી રીતે. ખરેખર શૂરાનો છે માગ સંયમનો !
પ મહાવતો, દડું રાત્રિભૂજન વિરમણ. એને દ્રવ્ય ક્ષેત્રકાળ-ભાવથી ઉલ્લેખ છે. મન-વચન કાયાથી-કરવા-કરાવવાઅને અનુમોદના પ્રસંગમાં પીછેહઠ. પ્રતિક્રમણ નિંદા નહીં કરી છે. કેવળી ભાખેલ ધર્મના લક્ષણ બતાવ્યા છે. અહિંસાસત્ય-વિનયન-ક્ષમા નિષ્કચનતા -ઉપશામ-બ્રહ્મચર્ય ભિક્ષાવૃત્તિ તે પણ શરીર ટકાવવા પુરતું જ, કૃત-કારિત નહિ. વિ. વિ.
પૂર્વે અજ્ઞાનદશામાં-બાધ ન હોવાથી–પ્રમાદથી-મેહથીગારવથી--ચાર કષાયથી--પાંચ ઇદ્રિના વિશપણાથી--સુખની
