________________
(૨૩) બૃહ તે ટકાવે જ છૂટકે. નહિ તે ઉત્પાત અને ઉલ્કાપાત જ જમે.
ભવ્યાત્મા માત્ર મુક્તિની લાયકાત ધરાવે છે. ત્યાં પુરુષ કે સ્ત્રીને ભેદ નડતું નથી. બાકી શારીરિક ધરણે અંગોપાંગની વિભિન્નતાએ, અધિકાર ભેદ તે રહેવાના જ. ભરફેસરની સઝાય સ્ત્રી પ્રત્યેના બહુમાનને સજજડ પુરાવે છે. સતી સ્ત્રીઓ, મન-વચન-કાયાથી શીલધર્મ પાળનાર હોય છે. પ્રાણ જાય તે ભલે જાય, પણ શીલ સ્વરૂપ અખંડિત જ રક્ષવાનું. આવી મહાસતીઓનાં નામ પૂજ્ય પંચમહાવ્રતધારી સાધુ મહાત્માઓ પણ રેજ સવારમાં સ્મરે છે, એમાં પણ શીલપાલનની સ્વચ્છ આહાદદાયી અનમેદના છે.
માટે જ જૈનશાસનમાં સાધર્મિક શ્રાવિકાઓનું પણ પુરું સન્માન થાય છે. ત્યાં ભક્તિ-બહુમાન શ્રદ્ધાનું છે. જૈનત્વના તેજનું છે. વિધવા કે સધવાને ત્યાં પ્રશ્ન જ નથી, ઉલ્ટાને વિધવા પ્રત્યે વધુ આદર બતાવવાથી, સધર્મમાં વધુ સ્થિર થાય છે. આત્મામાં સુંદર પરિણામેની શ્રેણિ વધતી રહે છે. સાધર્મિક ભાવ એ પણ સ્વર આત્મ-ઉત્થાનનું એક સ્તુત્ય પગથીયું જ છે ને? ધર્મ ધમમાં રહે છે. સાધર્મિક ભક્તિમાં ધર્મ અને ધર્મી બન્નેને આદર છે.
વિધવાપણું કેમ પ્રાપ્ત થયું એ શ્રદ્ધાવાન શ્રાવિકા સારી રીતે સમજે છે. કરેલાં કર્મોનાં ફળને ઓળખે છે. નવતત્વની જ્ઞાતા હોય છે. કર્મ પરિણામે પિછાને છે. હૈયું શાંત હોય છે. બ્રહ્મચર્યની નવવાડામાં આદર ધરાવે છે. જમાનાની ઝેરી અસરથી પર હોય છે. અનાદિકાલીન ઘાતક ભવભ્રમણનું ભાન હોય છે. જિનાજ્ઞાનું અદ્ભુત અમૃત આત્મામાં રમતું હોય છે.
