________________
| (૨૦૯). સાતમાં વાવેલ—વાપરેલ ધન અનેકગણું થઇને આવે છે. ખર્ચનાર ન ઈચ્છતે હેય તે પણ. આ ભવમાં જ એમ નહિ આગામી ભવમાં તે આગળ જ દડે છે. છતાં આત્મા એ વૈભવમાં મુંઝાતું નથી.
તે સાત ક્ષેત્ર અનુક્રમે-જિનમૂર્તિ-જિનમંદિર જિનઆગમ- સાધુ-સાધ્વી-શ્રાવક–શ્રાવિકા છે. છેલ્લા ચારને મહાઆલંબન મૂર્તિનું છે. મેક્ષની નિસ્સરણી છે. સાધુ કે શ્રાવક સર્વને ત્રિકાળ એ આલંબનની જરૂર. દેવમંદિર હોય અને સાધુ દર્શન ચુકે તે પ્રાયશ્ચિત આવે. તે શ્રાવક માટે ? ગામમાં દેરાસર હેાય અને દર્શન કરવા ન જાય તે જૈનશાસનને ગુન્હ છે. પાપને ભાગીદાર બને છે.
શ્રી જિન-આગમ. ભગવંત ત્રિપદી પ્રકાશે. ગણધર દેવે તે પ્રકાશને દ્વાદશાંગીમાં ગુશ્લિત કરે. તેના પર નિર્યુક્તિભાગ-ચૂર્ણિ–ટીકાઓ રચાય. તેના પર તે તે દેશની ભાષામાં ટબા પણ લખાય. પણ બધાએ મૂળ-અને અનુસરીને જ. ઘરનું કે પિતાનું મનઘડંત કેઈ ઉમેરવાનું કે લખવાનું નહિ. બે કે ત્રણ મત દેખાય તે એકજ વાક્ય. “તત્વતદ્દન સાચે. મર્મ તે કેવળી ભગવંત જાણે.” આ છે આગમ જાણ્યા કે ભણ્યાની સફળતા.
બાકીના બે પૂની પૂજ્યતા જગજાહેર છે. પૂજ્ય પ્રત્યેની અને વર્ગની ઉપાસકતા આજના વિષમકાળમાં પણ ઝળહળતી દેખાય છે. સાત સદ્ધર બેંકે છે. કદીએ તૂટે નહિ. દશગણું, સળગણું તે સામાન્યથી વળતર આપે. પણ સે હજાર કે અસંખ્યગણું આપે. પણ આ બેંકમાં વળતરની ઈચ્છાથી મૂકવામાં નુકશાન. સર્વશ્રેષ્ઠ મુક્તિનું ફળ ન મળે,
