________________
(૨૧૭) દેરાય. ઉંઘતા પ્રમાદી જાગે. છેવટે કુળવટનું પણ ભાન થાય. ધર્મપાલન-રક્ષણ અને પાછા વેગવંત બને. શુદ્ધ પરંપરા સચવાય. સર્વોત્તમ જીવનમાર્ગ પેઢી દર પેઢી વહેતે રહે. આનાથી કયે ઉત્તમ લાભ બીજે છે ? માટે જ દેવદ્રવ્ય સમ્યકત્વ-સજક-રક્ષક અને પ્રચારક છે. સમ્યકૃત્વમાંથી દાન અને દયાની અભૂતતા જન્મે છે અને જન્મવાની છે.
ફંડ અને ફાળા. ફંડ ફાળા-પ્રસંગ પર જરૂરી બની પણ રહે. પણ એની વ્યવસ્થા એની ઉઘરાવવાની રીતિ? એક પ્રસંગ વહેતે થયે. સૌ નીકળી પડ્યા. પિતપોતાની રીતે ? કણ કણ નીળ્યા? કેટલું કર્યું? કેને યા કઈ સંસ્થામાં સંપાયું ? સંસ્થા પણ સાચી કે બોગસ ? . હું–બા ને મંગળદાસે ઉભી કરેલી? આવા અનેક પ્રશ્નો તે ઉભા જ છે.
છતાં યેગ્ય સંસ્થામાં જમે થએલ રકમનું પણ શું ? ખુરશી ટેબલ અને ઓફિસ ખર્ચમાં કેટલું જાય ? અને યેયલક્ષી આર્ત માનવને કેટલું પહેપ્યું ? ફડના ફંડે વેડફાઈ ગયાં? ઉઘરાવેલા ફાળ અદ્ધર ગુમ થઈ ગયા ? આ બધું કેમ બને ? સુવ્યવસ્થિત નિયંત્રિત યોજનાના અભાવે. માટે તે ઘણું કહે છે ભઈ! જાતે જઈને પોતાને હાથેજ જે તે વ્યક્તિને પહોંચાડે. પણ તેવી કુરસદ કેટલાને?
પણ એને અર્થ એ તે નહિ જ કે ખરે પ્રસંગે ફાળે ન જ કરે. ફાળામાં ન જ આપવું. પણ કેઈ વ્યવસ્થિત ધારણ ઉઘરાવવા માટે તેમજ વિતરણ માટે પાકે પાયે હોવું જ જોઈએ. તેમ છતાં આપવાદિક દૂષણ એ માર્ગને રૂંધી શકશે નહિ.
