Book Title: Jain Dharmnu Vigyan
Author(s): Bhuvanchandravijay
Publisher: Gajpal S Kapadia and Arvind M Parekh

View full book text
Previous | Next

Page 251
________________ (૨૨૦) પણ નસીબના વાંકા તે વાંકા. શ્રદ્ધા થાય જ નહિ. બડેખાં છાતી કાઢીને જ ફરે. હું મેલુ. એજ સાચું. ખસ ડુબ્યા અને ચાલ્યા પાછા ચારાશીને ચક્કરે. વળી અસખ્ય અને'તકાળે મનુષ્યજન્મ મળે, કંઈક ભાગ્યેાય ફળે. જૈનકુળના સુસ ંસ્કાર સાંપડે. સદ્ગુરુના વચનમાં શ્રધ્ધા થાય યથાશક્તિ આચરણમાં પણ મુકે. આયુષ્ય પુરૂ થતા વૈમાનિક શ્રષ્ઠાવાન દેવ થાય. ભવિતવ્યતા સુંદર બની ગઇ. શ્રધ્ધાની સાચી ચીનગારીએ આત્મા સજાગ બની ગયુ. દેવ-મનુષ્યના ભવા ઘેાડા થાય. શ્રધ્ધા-સ વેગ-વિરાગ વધતા . જાય. પ્રથમ સંઘયણ યુક્ત મનુષ્યભવ મળે. સંયમ નિરતિચાર પાળે. ક્ષપશ્રેણિ માંડે. વીતરાગ અને નિર્માહી બને. તેરમે ગુણસ્થાને કેવળજ્ઞાન પામે. આયુષ્ય ક્ષયે અજન્મા મની ચિદાન દ્રુપદના ભાકતા મને. આ તે અતિ સ્થૂલથી પતન અને ઉત્થાન’ની સામાન્ય રેખા આંકગ્રી. ખરેખર તે આ વિષય હૈયુ હલાવી નાખે તેવા છે. વૈરાગ્ય પેદા કરી ઉભા હાય ત્યાંથી સીધા સાધુને શરણે માલે એવેા છે.સંવેગર ગશાળા જ આત્મામાં રમતી થઈ જાય તેમ છે, પણ હૈયું કાટ ખાઇ ગએલ હાય તા શું થાય ? કાન જ મહેરા હાય તે દુઃ ભના નાદ પણ શું કરે ? શાસનપતિને અનંત ઉપકાર બાકી ત્રિભુવનપતિ ત્રિશલાનંદન શાસનપતિ મહાવીરદેવે તો અનંત ઉપકાર વિશ્વ પર કર્યો છે. બાર-બાર વર્ષ ઉપરાંતના ઘેાર તપ તપ્યા. દુ:ખાના પહાંડના પહાડ તૂટી પડ્યા. સમતાસાગરે સહન કર્યાં. આંખનું પોપચું પણ ઊંંચું ન

Loading...

Page Navigation
1 ... 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258