________________
(૧૫૮)
એકપાઇ વાપરવાનુ મારૂં દિલ જ નથી ચાલતું. તે તે ક્ષન્તવ્ય કૅટિના જીવ છે. જો એકરાર હૈયાના સાચા ભાવના હાય તા.
હવે જેની પાસે ધન નથી. એવી આવક નથી. જમાનાની માંઘવારી કનડે છે. એને માટે પૈસા ખર્ચ્યા શિવાયના પણ ધમા ઉભા જ છે. શીલ-સુંદર સ્વભાવ-નમ્રવાણી. બ્રહ્મચય –સેવાભાવ–સહિષ્ણુતા જુદા જુદા તપની કાર્ટિ. રસત્યાગ–જરૂરીઆતા પર કાબુ. નીતિ-સત્ય-પ્રામાણિકતા વિ. વિ. અનેક માગે ધર્મનુ પાલન કરી શકે છે. કરાવી શકે છે. અરે ! આવેા આત્મા તે, ઉદાત્ત ભાવના બનતા, નાની આવકમાંથી બચાવી પાંચ પંદર, ધ`માગે` ખર્ચે શે ત્યારેજ એને ચેન પડશે ચેન ! આ તો અમારા અલબેલે ભારતીય ગણાય !
સમાજ—ધમ અને લક્ષ્મીનન્દના.
માલદારની સમાજને જરૂર ખરી ? ધર્મમાં એમનુ સ્થાન ખરૂ? હાય અને ન પણ હાય. સુયોગ્ય આત્મા અને માલદાર-ઉદાર એ તે સમાજના રખેવાળ છે. સમાજની પ્રતિષ્ઠા છે. સમાજ એને અભિનંદે છે. પ્રશંસાના પુષ્પા વેરે છે. ફુલહારથી સન્માને છે. એને મેાભા વધારી દે છે.
ધમાં પ્રવેશેલા નિરભિમાની આવા આત્મા અનુમેદનાના પાત્ર બને છે. ધર્મગુરુએ ઉત્તમ માગે દારી એનું આત્મકલ્યાણ સધાવવામાં દત્તચિત્ત હાયછે.
પણ ૫૦૦ ખર્ચીને પાંચ હજારના દેખાવ કરનારને સમાજ ઓળખી લે છે. અક્કડ છાતીની પરખ સમાજનાયકેને હાય છે. માને છે કે જાવા દ્યો! આપણે શું? છેને જરા ફુલાય. આપણે કામથી કામ રાખેા. દશ હજાર આપી તે જવા દ્યો. એક ફરફીઉ ને ફુલહાર એને માટે મસ છે.
