________________
(૧૭૫) ત્રિકાળદશી સર્વજ્ઞ ભગવંતના શુધ્ધ સિદ્ધાંતનો અપલાપ. કયાં સુધીનો? સર્વજ્ઞ છે નહિ. સર્વજ્ઞ હેય નહિ. સર્વજ્ઞ થાય તે પણ હવે પછીના કાળમાં. ધર્માસ્તિકાય નથી. અધમસ્તિકાય નથી. જ્યારે સાયન્સ ઈથરના ઉંડા ધર્મોની વાતે કરે છે. “મહાવિદેહ” નથી. શાસ્ત્રમાં બધા ગપા. આજના જમાનામાં અંધશ્રદ્ધાનો અમારે અંધાપો એજ સાચે. ગપ્પા સાચા. તદ્દન સાચી વાત સાચી નહિ. આ છે અનધિકૃત આગમવાચનનું મારક ઘાતક-ભેદક ફળ. આ છે આજના શબ્દ પંડિતની પાગલતાભરી પંડિતાઈ!
ખરી વાત જરા સમજી લઈએ. સાધુ પુરુષે તમારી કક્ષા પ્રમાણે તમને બધું સમજાવવા તૈયાર છે. ૪૫ સે આગમે સંભળાવવામાં ઉમંગ છે. પાત્ર આત્માને પુરા ભાવ સાથે એનો ઉડે માર્મિક ટીકાગત અર્થ સમજાવવામાં આત્માનંદ અનુભવે છે પણ ના અમે તે અમારી રીતે વાંચીએ. મનગમતે ઉડાંગ–ઉટાંગ–અર્થ કાઢીએ. લોકોની શ્રદ્ધા તેડવા પ્રયત્ન કરીએ ઉન્માર્ગે વાળીએ. જમાનાના ઝેર પાઈએ. દુર્ગતિમાં જઈએ. સાથે અનેકને ઘસડી જઈએ.
નહિ તે આત્મા અને પુદ્ગલ, ચેતન અને જડ,ચેતન પર જડની તીવ્ર પકડ તેમાંથી છુટવાનો સન્માર્ગ સન્માર્ગે જવાના વાહન–સાધક સાધને તેના પ્રરૂપક સર્વજ્ઞ–ભગવંતે-માર્ગ પ્રચારક અતિશયજ્ઞાની ગણધરાદિ સૂરિપુરંદરે. માર્ગસ્થ મહાત્માઓ આ બધાની ઠેકડી-મશ્કરી અભાવજનક શબ્દ ઉચ્ચારાય? નિઃસ્વાર્થતા માનકીતિનો અભાવ. માત્ર જનકલ્યાણની શુદ્ધ ભાવના. આવા ઉંચા ગુણેના ધણી જેમાં “ના” પાડે તેમાં એકાંત હિત એમ કેમ ન મનાય ?
