________________
(૧૪૪) અટવીમાં ભોમિયે સાથે રાખવું પડે છે. તે ભીલાદિ લુંટારે જાતિને હોય છે. છતાં તેને સાથે રાખીને અટવી પાર કરવી પડે છે. પુણ્યાનુબંધી પુણ્ય વળાવા જેવું છે. એટલા પુરતે એને સાવચેતપણે ઉપગ કરે પડે છે. અને ઉપલા ઉત્થાનકમમાં અમુક સ્ટેજે એને આપોઆપ વિલય થાય છે.
દશન-પૂજનથી આત્માને શું લાભ? દર્શન દેવાધિદેવનું કરીએ છીએ. તેમના જેવા થવા માટે. પિતે વીતરાગ બન્યા છે. રાગદ્વેષ–મેહથી પર બન્યા છે. સર્વશ્રેષ્ઠ આત્મા બન્યા છે. માટે પરમાત્મા બન્યા છે. વીતરાગ પરમાત્માના દર્શનથી વીતરાગતાનું ભાન થાય છે. પરમાત્મા બનવાનું મન થાય છે આત્મામાં જાગૃતિ આવે છે. એમના તપ-ત્યાગ-સંયમ યાદ આવતા આપણે આત્મા આનંદવિભેર બની જાય છે. સંસાર ભૂલી જવાય છે. મન અને આંખ પરમાત્માની મૂર્તિ પર ઠરી જાય છે. મન નિર્મળ બને છે. તન પ્રફુલિત બને છે. ધન તુચ્છ લાગે છે. સંસારમેહ વિસરાય છે. જે જાળ છોડવા જેવી લાગે છે. સાચે રાહ સાંપડે છે. રોજ દર્શન કરવાથી જાગૃતિ તાજી રહે છે.
પૂજન એ તે પરમાત્માની નિકટ આવવાને રાજમાર્ગ છે. સદ્ગૃહસ્થો માટે. અંગસ્પેશયા પૂજન પાવક અગ્નિ છે. વિદ્યુત કરન્ટ છે. મૂછિત આત્મા જાગૃત બની જાય છે. અંગે અંગને સ્પર્શ કરતા અનંગ–અશરીરી-અજન્મા બનવાનું મન થાય છે. એક એક અગને વિચાર અંગુલિથી સ્પર્શ કરતા કરે છે.
