________________
(૩૪) ૧૧ ધ્યાનઃ આ એક મહાન પ્રક્રિયા છે. મન-વચન
જિનકથિત ક્રિયામાં
કાયાની એકાગ્રતા એના પાયા છે. આતપ્રાત થવાથી એકાગ્રતા આવે છે. ખાલી નાક દ્રુમાવી પદ્માસન લગાવી બેસવા માત્રથી નહિ. ખરાબ વિચારાની હકાલપટ્ટી સારા વિચારોનું સ્મરણ-આમત્રણ. આ છે પાયાના સાધન, ઐહિક લાલસા નહિ. આજ્ઞાપાલનની લાલસા. ઉત્તમ સાધન છે આ મન સાધવાનું. ક્ષપશ્રેણિએ ચઢવાનું, પણ માહુને માર્યા વિના ન બને. રાગદ્વેષને પાતળા બનાવ્યા વિના ધ્યાન આવે ક્યાંથી ? ખાહુબલિજીખાર મહિના ધ્યાનમાં અડગ ઉભા. પણ અતિસૂક્ષ્મરૂપે સ્પશી ગએલો પેલો માન કષાય ? એ ગયા અને કેવળજ્ઞાન પ્રગટયું, ધ્યાન વિના નવી મળે સાન સાચી આતમની.
૧૨ કાયાત્સગ :-આમાં જેમ દેઢુના ત્યાગ છે, તેમ ધ્યાનની ઉંચી કક્ષા પણ રહેલી છે. સંગમ ન જ ફ્રાન્ચે ને ? ધ્યાનથી ચળાવવામાં કે કાર્યાત્સગ મુકાવવામાં. ભગવત મહાવીર ‘મહાવીર’ એમ બન્યા છે. આપણે માટે એવા મનવાજ આ તપ-ત્યાગના મહામા મૂકી ગયા છે. અણુમાલ વારસા.
નવપદજીના મહિમા
પાંચ પરમ પરમેષ્ઠિશ્રી અરિહંત, સિદ્ધ, આચાય, ઉપાધ્યાય અને સાધુ, સર્વોત્તમ રત્નત્રયી દન-જ્ઞાન–ચારિત્ર. અને આઠના ઉત્થાનમાં પાયારૂપ યા આ નવનું એકચક્રી રાજ્ય એજ શાસનના સાર. આ નવેમાં પુરી શ્રદ્ધા એટલે સમ્યક્ત્વ. પહેલા પાંચ ગુણી છે. પાછલા ચાર ગુણ છે. ગુણ વિના ગુણી નહિં. ગુણીમાં
શણગારરૂપ તપ.
