________________
(૮૪) જૈનશાસનની આ એક વિશિષ્ટતા છે. વસ્તુ દ્રવ્યરૂપે સ્વસ્વરૂપે તેવી ને તેવી રહે. પર્યાયરૂપે તેમાં અનેક ફેરફારો થાય. કોઈમાં અશ્ય, કોઈમાં દશ્ય અને અનુભવગત પણ. આ એક સરસ વૈજ્ઞાનિક સાયન્ટિફિક-સિધ્ધાંત છે. કોઈપણ શાણાને ઝટ બેસી જાય તેવે બુદ્ધિગમ્ય અને યુક્તિગમ્ય થાય છે. માત્ર તદન અદશ્ય અરૂપી પદાર્થો શ્રધ્ધાના વિષય બને એ સ્વાભાવિક છે. છતાં તેમાંના પણ કેટલાક અનુમાનથી સારી રીતે સાબિત થઈ શકે છે. આ બધા માટે અભ્યાસ અને મનન, ચિંતન–જોઈએ જ. તે આજે ૯ ટકા છે જ નહિ. ટાઈમ નથી. જાણવાની ઈચ્છા નથી. ઈચ્છા થાય તે ન સમજાય એવું પણ નથી.
પૈસો જરૂરી મનાયે. એને માટે બધી સમજ લેવાય છે. ટાઈમ મળે છે. અનુભવીઓને સંપર્ક સધાય છે. કાળી મહેનત થાય છે. બેટ જાય તો પણ બજારમાં જવાય છે. ભાઈ! આશા અમર છે. ધર્મ જરૂરી મનાતા બંધ થયા. સાથે જ આવી વિશ્વવ્યવસ્થાને ખ્યાલ ગ. પછી જાણવાની તે વાત જ ક્યાં? રસ ઉડી ગયા તત્વજ્ઞાનમાંથી. અખૂટ ખજાને જ્ઞાનનો. વિશ્વમાં શેળે ન જડે તે. ભરપૂર પડ્યો છે જૈનશાસનમાં. વિજ્ઞાનને આંટા ખવડાવે છે, પણ ઘરમાં દટાઈ રહેલ રત્નભંડારની પેલા દરિદ્રને ખબર જ હેતને ? માટે જ ગરીબીની અનેક યાતનાઓ ભોગવી જીંદગી પુરી કરી. તેમ આપણે પણ મજશેખ અને વિલાસમાં જિંદગી પુરી કરવાની અને આજના મોજશોખમાં પણ શેર કસ છે. વેિઠ કળશની અને મળે અધેળ. તે અધેળમાં પણ શાંતિ તે શોધી જડે નહિ. પરિણામે અનેક રોગો અને ચિંતામાં
