________________
(૧૨૩) ૩૪ વંદિતુ-સારાએ શ્રાવક આચારનું વર્ણન છે. ભૂલને પશ્ચાત્તાપ છે. બારે વ્રતનું વતેમાં લાગતા અતિચાર સહનું સ્પષ્ટીકરણ છે. વંદિતુ સવ્વસિધેિથી શરૂઆત કરી કમાલ કરી છે. સારીએ ધર્મકરણીનું લક્ષ્ય–ધ્યેય સિધ્ધાવસ્થા છે, એ સ્પષ્ટ કરી દીધું છે.
જ્ઞાન-દર્શન-ચારિત્ર એ ત્રણેને બનેલે મોક્ષમાર્ગ છે. આ વાત બીજી ગાથામાં સ્પષ્ટ કરી છે. ગૃહસ્થાવાસ પાપયુક્ત ઘણું આરંભે-હિંસાત્મક કાર્યોથી ભરેલું છે. ત્રીજી ગાથાને આ વનિ છે. ચોથીમાં અપ્રશસ્ત કષાયે અને રાગદ્વેષ પાપબંધનાં કારણો છે, એને ઉલ્લેખ છે. ૬ ઠી ગાથામાં સમ્યક્ત્વના અતિચારોની આલોચના છે. કુલિંગીને પરિચય ખાસ નિષે છે. સાતમીમાં પિતાને માટે–પરને માટે કે ઉભયને માટે રઈ કરવી કરાવવી પડે છે તેની નિંદના છે.
સંસારની હરકોઈ કિયા ગમે તેટલી જરૂરી જીવનમાં હેય પણ એ પાકિયા જ છે. આ એક સમજી લેવા જેવી મહત્વની વાત છે. જરૂરી એટલે પાપ નહિ એમ બેલાય જ નહિ. નથી ચાલતું, કરવું પડે છે, એ વાત જુદી. પણ પાપક્રિયા એ પાપ જ. નહિ તે પછી ગુંડાગીરી-લૂંટ-ચેરી તે તે વ્યક્તિને જરૂરી જ લાગે છે. ગુન્હો ન ગણ? જૈનશાસન કહે છે–૮ વર્ષની ઉંમર પછી ગૃહસ્થાવાસમાં રહેવું એજ ભૂલ છે. રહેવું પડે એજ કમની કઠનાઈ છે. આ વાતમાં શ્રદ્ધા ધરાવનાર પળેપળે વાતે વાતે પાપથી હીતે રહે એમાં શી નવાઇ? સાધુપણાનો તલસાટ જીવતો જ રહે !
પછી બારે વ્રતના અતિચારોની આલેચના છે. એમાં પ્રશસ્ત-અપ્રશસ્તને ભેદ પાડ્યો છે. પટ્ટિ ' શબ્દથી. સંસારના સ્વાર્થ માટે જે કઈ દોષ સેવ્યો હોય તેની આલે
