________________
(૫૩)
બીજી દનાવરણીયઃ—સમ્યક્ત્વી-જ્ઞાની-આદિને સામના યા વિતંડાવાદથી ખોંધાય છે. પરિણામે પરભવમાં આંધળા રતાંધળા થાય છે. અને વળી મળેલી લબ્ધિઓઆંતરશક્તિએ નિદ્રાપ'ચક્ર વડે આવરાઈ જાય છે—દખાઈ જાય છે-નાશ પામી જાય છે. જે આત્મવિકાસના ઘાતકપણામાં પરિણમે છે.
અને
૩ માહનીય:-મહા ભયંકર. ભવભવના કાળા નાગ ભાવપ્રાણ લેવામાં જ રાજી. ઝેર-વેર, ઈર્ષ્યા, ક્રોધાદિથી અંધાય. રાગદ્વેષ એનાજ સતાન. તિય ચ-નારકના ઝેરી ભવામાં લઈ જાય. પણ આ તે સામાન્ય. સાચાને સાચુ ન માનવા દેવું એજ એને મેઢા દુર્ગુણુ. આ દુર્ગુણ એજ મિથ્યાત્વ મેહનીય. આવતા સમ્યક્ત્વને રાકવાની એની કળા કદાચ આત્મા પ્રબળ બને. શુ યથાપ્રવૃત્તિકરણમાં પ્રવેશી જાય. અપૂર્વકરણદ્વારા અનિવૃત્તિકરણમાં નિવેશ કરે. અતઃકરણદ્વારા સમ્યક્ત્વ પશુ પામી જાય. તે પેલા એને સગાભાઇ ચારિત્રમેાહનીય આવીને ઉભા રહે. ન દેવિરત થવા દે. ન સવિત થવા દે. સાધુપણાના કટ્ટર શત્રુ. આ મને જેર કરે તેા ધરાજાની મહેર.
૪ અંતરાય: એ વળી પાંચ રૂપે સતાવે છે. પરભવમાં જે વસ્તુમાં કોઇને અંતરાય કર્યો હોય તે વસ્તુ અહિં આ ન મળવા દે, દાન ન દેવા દે અને ધર્મોમાં વીયન ફારવવા દે. આ એ એની વધુ પડતી ઘાતક પ્રકૃતિ પ્રખ્યાત છે. માટે અળાત્કારે, મન ના કહે તેા પણ દાન દેવું. ઇચ્છા વિના પણ ધર્મપ્રવૃત્તિ કરવી જેથી ઇચ્છા જન્મે.
