________________
૪૪
વૈરાગ્યકલ્પલતા ભાગ-૨
नूनं विजने नीत्वा, भिक्षाया भाजनं भृतप्रायम् । उद्दालयिष्यति ममेत्यासीत् किंकार्यतामूढः ।। ८७ ।
શ્લોકાર્થ :
આ અવસરમાં તુચ્છ અભિપ્રાયકૃત વિપર્યાસવાળા દ્રમકે વિચાર્યું, આ સુવેષવાળો સ્વયં મને બોલાવીને ક્યાં લઈ જશે, ખરેખર એકાંતમાં લઈ જઈને પ્રાયઃ ભરેલા મારા ભિક્ષાના ભાજનને ઝૂંટવી લેશે, એ પ્રકારે પ્િ કાર્યતામાં મૂઢ થયો=મારે શું કરવું જોઈએ એવા વિષયમાં મૂઢ થયો. II૮૬-૮૭I
શ્લોક ઃ
क्षेत्रेषु नियोज्य धनं, संत्याज्य कलत्रपुत्रमित्रगणम् । दीक्षां ममैष दास्यति, हा मुषितोऽस्मीत्यसौ भीतः ॥ ८८ ।।
શ્લોકાર્થ :
કેમ તે ભિખારી આ પ્રમાણે કર્તવ્યતામાં મૂઢ થયો ? એથી કહે છે ક્ષેત્રોમાં ધનનું નિયોજન કરાવીને, સ્ત્રી પુત્ર, મિત્રગણનો ત્યાગ કરાવીને, મને આ દીક્ષાને આપશે ? ખેદ છે કે હું લુંટાયો છું એથી આદ્રમક, ભય પામ્યો.
-
ગુરુએ શક્તિ અનુસાર દાનાદિનું કથન કર્યું અને ગુરુની દયાએ પૂર્ણ ધર્મરૂપ ચારિત્રનું સ્વરૂપ બતાવ્યું તે સાંભળીને ખરેખર સન્મુખ થયેલા જીવને તે ચારિત્ર ધર્મના સ્વરૂપથી જ પ્રમોદ થવો જોઈએ અને ઘણા યોગ્ય જીવોને તેવો પ્રમોદ પણ થાય છે છતાં કેટલાક તત્ત્વને સન્મુખ થયેલા પણ યોગ્ય જીવોને તુચ્છ અભિપ્રાયને કારણે વિપર્યાસ થાય છે, તેથી વિચારે છે કે દાનાદિ ધર્મના ઉપદેશ દ્વારા મારા ધનને તે તે સ્થાનોમાં વાપરવાનું આ મહાત્મા કહેશે અને મને દીક્ષા આપશે. એ પ્રકારના કુવિકલ્પો કરીને પ૨માત્રના રહસ્યને જાણવાના બદલે પરમાત્રને કહેનારા સાધુધર્મના ઉપદેશથી તે જીવ ભયભીત થાય છે. ૮૮વા
