________________
દ્વિતીય સ્તબક શ્લોક-પથી ૧૨૩ સ્વરૂપ છે અને તેનાથી સમ્યક્ત કંઈક મલિન થયું છે તેના કારણે આ સાધુઓ મારી પાસે ધન માંગશે તે પ્રકારના ભયથી તેઓના પરિચયનો પરિહાર કરવાની ઇચ્છા આદ્યભૂમિકામાં સમ્યક્ત પામેલ પણ જીવ કરે છે, તે દ્રમુકને તદુદયા ભિક્ષા આપે છે ત્યારે નાસવાની ઇચ્છા થાય છે તદૂતલ્ય છે. II૧૧૦ના
શ્લોક -
पिब तत्त्वप्रीतिकरं, पय इति तं प्राह गुरुरथाञ्जनतः ।
संप्रेक्ष्य जातचेतनमिच्छति स तु न स्म तत्पातुम् ।।१११।। શ્લોકાર્ચ -
હવે અંજનથી-વિમલાલોકના અંજનથી, પ્રાપ્ત થયેલી ચેતનાવાળા દ્રમકને જોઈને, તત્ત્વપ્રીતિકર પાણી તું પી એ પ્રમાણે તેના પ્રત્યેકદ્રમક પ્રત્યે, ગુરુ કહે છે. પરંતુ તેનેeતત્ત્વમીતિકર પાણીને, પીવા માટે તે=દ્રમક, ઈચ્છતો ન હતો.
ગુરુએ અંજન આંક્યું તેના બળથી તે દ્રમક પ્રતિદિન ગુરુના ઉપાશ્રય આવતો થયો, તેથી ગુરુનું નિઃસ્પૃહી ચિત્ત જોઈને તેનામાં કંઈક ચેતના આવી તેથી તે દ્રમુકને જણાય છે કે આ મહાત્માઓ તદ્દન નિઃસ્પૃહી છે, મારા તુચ્છ એવા ધનની ઇચ્છા કરે તેવા નથી, તેથી કંઈક તત્ત્વને જાણવાને સન્મુખ પરિણામવાળો થાય છે, ત્યારે ભોગાદિના કષાયોથી પર ઉપશમના સુખરૂપ તત્ત્વ પ્રત્યે તેને પ્રીતિ થાય તેવા આશયથી ગુરુ તેને કંઈક ઉપદેશ આપે છે, જે તેને ગુરુએ તત્ત્વપ્રીતિકર પાણીને પિવડાવાની ઇચ્છા કરેલી છે પરંતુ ગુરુના ઉપદેશને સાંભળીને પણ તે જીવને પ્રશમનું સુખ જ સુખરૂપ છે, વિકારી સુખો વિકારરૂપ છે તે પ્રકારે પરિણામ થતો નથી, તે દ્રમક તે પાણી પીવા ઇચ્છતો નથી તે સ્વરૂપ છે. I૧૧૧ાા. શ્લોક :
कार्यं हितं बलादपि, जाननित्यथ कृपापरीतमनाः । चिक्षेप तस्य वदने, तत्सलिलं स स्वसामर्थ्यात् ।।११२।।
