________________
દ્વિતીય સ્તબક/શ્લોક-૧૪૫થી ૧૮૫ શ્લોક :
तदपि तपस्विनमेनं, मोहापोहाय शिक्षयामि पुनः ।
પુનતિ તમ પટ«, વિરેવ પુનર્વિનાશયતિ સા૪૬ાા શ્લોકાર્ચ -
તે કારણથી પણ આ તપસ્વીને મોહના અપોહ માટે હું ફરીથી શિક્ષા આપું, ફરી ફરી અંધકાર ફરી ફરી જીવમાં વર્તતો અંધકાર, પટલને પામે છેતત્ત્વને જોવામાં બાધક પડદારૂપે થાય છે. સૂર્ય જ ફરી વિનાશ કરે છે સુગુરુરૂપી સૂર્ય જ તે અંધકારરૂપી પડદાનો નાશ કરે છે. ll૧૪જા શ્લોક -
जीवस्य देशना खलु, योग्यत्वमनेकशः कृता कुर्यात् ।
मृत्कुम्भोऽपि शिलायां, पदमाधत्ते न किमुपायात् ।।१४७।। શ્લોકાર્ચ -
અનેક વખત કરાયેલી દેશના જીવની યોગ્યતાને કરે, શિલામાં માટીનો ઘડો પણ સ્થાનને શું ઉપાયથી પ્રાપ્ત કરતો નથી અર્થાત્ પ્રાપ્ત કરે છે.
ઉપદેશક ગુરુ જીવની યોગ્યતાનો નિર્ણય કર્યા પછી અનેક વખત સન્માર્ગનો ઉપદેશ પોતાની બુદ્ધિને અનુરૂપ કહે ત્યારે તે જીવમાં ઉપદેશના પરમાર્થને સ્પર્શવાની યોગ્યતા પ્રગટે છે. જેમ પથ્થરની શિલા ઉપર પ્રતિદિન મુકાતો ઘડો શિલા ઘસીને પોતાનું સ્થાન કરે છે, તેમ અનેક વખત શ્રવણથી જીવમાં ગુરુનો ઉપદેશ સ્થિર થાય છે. ll૧૪ળા શ્લોક -
ध्यात्वेति तेन भणितं, भद्र ! न जानासि किं तव शरीरे ।
एतत्कदन्नमूला, रोगाश्चित्ते विपर्यासाः ।।१४८।। શ્લોકાર્ચ -
એ પ્રકારે ધ્યાન કરીને એ પ્રકારે વિચાર કરીને, તેના વડે ગુરુ વડે કહેવાયું. હે ભદ્ર!તારા શરીરમાં=મતિજ્ઞાનના ઉપયોગરૂપ તારા શરીરમાં,
