________________
દ્વિતીય સ્તબક/શ્લોક-૧૯૩-૧૯૪-૧૫ વિષયોના સેવનથી પ્રચુર આનંદ આવે છે તેથી ગુરુના ઉપદેશના બળથી જે દેશવિરતિની વિશિષ્ટ ક્રિયા કરે છે તે કંઈક અલ્પ આસ્વાદનને કરે છે અને વિષયોમાં મોહનો પરિણામ હોવાને કારણે ભોગવિલાસમાં પ્રચુર યત્ન કરે છે. વળી, ગુરુના દયાના વચનથી ક્યારેક નવું નવું શાસ્ત્ર અધ્યયન કરે છે. કંઈક તત્ત્વનું સ્વરૂપ સૂક્ષ્મ સૂક્ષ્મ જાણીને તત્ત્વની પ્રીતિ વધારે છે તોપણ ભોગ પ્રત્યેનો સંશ્લેષ તે પ્રકારે અલ્પ થતો નથી; કેમ કે પ્રસ્તુત જીવ કૃછૂસાધ્ય છે. I૧૯૩ શ્લોક -
प्रतिदिनमेवाद्रियते, धनसाधनमन्तराऽन्तरा तु गृही ।
भजते गुरूपरोधाद् विरतिं ज्ञानं च सम्यक्त्वम् ।।१९४।। શ્લોકાર્ચ -
વળી ગૃહસ્થ એવો તે વયવયમાં પ્રતિદિન જ બનઅર્જનને આદરે છે. અને ગુરુના ઉપરોધથી વિરતિને, જ્ઞાનને અને સમ્યક્તને સેવે છે.
દેશવિરતિ સ્વીકાર્યા પછી તે દ્રમક વચવચમાં પ્રતિદિન ધનને અર્જન કરવામાં સતત યત્ન કરે છે, કેમ કે ધનપ્રાપ્તિમાં પ્રતિ વર્તે છે. જ્યારે ઉપશમનું સુખ તેવું વિશેષ પ્રગટ થયેલું નહીં હોવાથી જ્યારે જ્યારે ગુરુ ઉપદેશ આપે છે ત્યારે ત્યારે કંઈક વિરતિમાં યત્ન કરે છે, નવું નવું અધ્યયન કરવામાં યત્ન કરે છે અને તત્ત્વરુચિને અતિશય કરવામાં યત્ન કરે છે. ll૧૯૪ll શ્લોક :
भूरिमहाकल्याणं, संभ्रमतस्तदथ गुरुदयादत्तम् ।
निदधाति कर्परेऽसौ, भुक्त्वाऽल्पं हेलया शेषम् ।।१९५।। શ્લોકાર્ચ -
હવે ગુરુની દયાથી અપાયેલા તે ઘણા મહાકલ્યાણને સંભ્રમથી અલ્પ ખાઈને લીલાથી શેષને આ દ્રમક, કર્પરમાં=ઠીકરામાં, સ્થાપન કરે છે.
ગુરુ મહાસવેગને ઉત્પન્ન કરે તેવો રત્નત્રયી વિષયક સૂમ સૂક્ષ્મતર બોધ કરાવે છે; કેમ કે આ જીવ શીધ્ર ભવથી નિસ્તાર પામે તેવી દયા ગુરુમાં વર્તે છે.
