________________
દ્વિતીય સ્તબકશ્લોક-૨૭૮-૨૭૯
૧૩૫ ગ્રંથકારશ્રી પણ સદ્ધર્મની પ્રાપ્તિ પૂર્વે દ્રમકની ઉપમા જેવા હતા તેથી કહે છે, ગુરુને પ્રાપ્ત કરીને હું ભગવાનના શાસનમાં પ્રવેશ્યો તે સ્વઅનુભવસિદ્ધ છે અને ભગવાનના શાસનને પામીને ચિત્તના સ્વાથ્યનું જે સુખ ગ્રંથકારશ્રી પામ્યા તે પણ સ્વઅનુભવસિદ્ધ છે. કેવલ કાલદોષને કારણે શુદ્ધ અનુષ્ઠાન કરવાની તીવ્ર ઇચ્છા હોવા છતાં પણ પોતે વચન અનુષ્ઠાન સેવવા માટે અસમર્થ છે તેથી પૂર્વમાં વર્ણન કર્યું તે પ્રકારના ગુણસ્થાનકને સ્પર્શવા માટે પોતે શક્તિમાન નથી છતાં પણ ગુરુના પ્રસાદથી માર્ગના પ્રવેશને પામ્યા છે તેથી ભગવાનના વચનના સૂક્ષ્મ ભાવોને જાણવા સ્વરૂપ વિમલાલોક અંજન આંજે છે, ભગવાનના વચનમાં તીવ્ર રુચિ કરે છે અને પરમાત્ર રૂપ વિરતિભાવને પામ્યા છે જેનાથી ભાવરોગો અલ્પ થયા છે તે જ ગુરુનો પ્રસાદ છે. તેથી પરમગુરુના વચનના હાર્દને બતાવનારા જેઓને સુગુરુ પ્રાપ્ત થયા છે અને જેઓને તેવા ગુરુ પ્રત્યે અત્યંત ભક્તિ છે તે જીવો સર્વ કલ્યાણની પરંપરાને પ્રાપ્ત કરે છે. વધારે શું? ગુરુ જ મહાશાસ્ત્રના સંદર્ભને જાણનારા છે તેથી તે ફલિત થાય કે જેના ઘણા શિષ્યો હોય, ત્યાગી હોય, એટલા માત્રથી તે ગુરુ મહાશાસ્ત્રના સંદર્ભના વેદનને કરનારા થતા નથી પરંતુ પરમગુરુના વચનના રહસ્યના પરમાર્થ જાણી શકે તે પ્રકારે તે કાળમાં વિદ્યમાન ગ્રંથોને જોડીને યોગમાર્ગના ઉચિત હાર્દને જેઓ પામ્યા છે તેવા ગુરુ જ મહાશાસ્ત્રના સંદર્ભને જાણનારા છે અને તેઓ શાસ્ત્રમાં નિપુણ થયા પછી પોતાના શ્રમને ગણ્યા વગર યોગ્ય જીવોને તેના પરમાર્થને બતાવવામાં જ રત રહે છે. તેથી જેમ વાદળાંઓ સમુદ્રમાં વરસે છે, તેઓનું કોઈ પ્રયોજન નથી તોપણ તેઓનો સ્વભાવ જ વરસવાનો છે તેમ સુગુરુનો સ્વભાવ છે કે સંસારસમુદ્રમાં ડૂબેલા યોગ્ય જીવોનો વિસ્તાર કરે છે. વળી જેઓ યોગ્યતા હોવા છતાં તત્ત્વના વિષયમાં જડ છે, તેઓને સુગુરુ બુદ્ધિમાન કરે છે. સ્યાદ્વાદના પરમાર્થને સ્પર્શી શકે તેવી નિપુણ મતિવાળા કરે છે. વળી, કોઈક જીવમાં કંઈક વકતા હોય તોપણ તેના ઉચિત ઉપાય દ્વારા સુગુરુ તેઓને માર્ગાનુસારી બુદ્ધિવાળા કરે છે. ૨૭૮ શ્લોક :
सूतेऽनम्बुधरोऽपि चंद्रकिरणैरम्भांसि चन्द्रोपलस्तद्रूपं पिचुमन्दबंदमपि च स्याच्चान्दनैः सौरभैः ।
