________________
૧પ૧
તૃતીય સ્તબક/શ્લોક-૪૭-૪૮-૪૯
૧૫૧ શ્લોક -
तदाकर्ण्य जनास्तुष्टा, दध्यौ सुललिता परम् ।
भेदोऽयं जनकादेः कः, कथं भावि च वेत्त्यसौ ।।४७।। શ્લોકાર્ચ -
તે સાંભળીને=આચાર્યએ તે રાજપુત્રની ઉત્તમતાનું સ્વરૂપ કહ્યું તે સાંભળીને, લોકો તોષ પામ્યા. કેવલ સુલલિતાએ વિચાર કર્યો, જનકાદિનો આ ભેદ શું છે અને કેવી રીતે આ=આચાર્ય, ભાવિ જાણે છે.
આ રાજપુત્ર ભવિષ્યમાં ઉત્તમપુરુષ થશે તે સાંભળીને શ્રોતાઓ આનંદિત થયા; કેમ કે આ આચાર્ય સર્વજ્ઞ છે તેવો બોધ હોવાથી તેમના વચન પ્રત્યે સ્થિર વિશ્વાસ હતો, વળી, સુલલિતાને પ્રતીતિ હતી કે શ્રીગર્ભ રાજા અને નલિનીનો આ પુત્ર છે. અને શંખપુર નગર છે તેના બદલે આ આચાર્ય મનુષ્યનગરી કહે છે, કર્મપરિણામ રાજાને અને કાલપરિણતે ભવ્યપુરુષની માતા કહે છે તે સંગત નથી. વળી, તેનું ભવિષ્ય આ પુરુષ કઈ રીતે નિર્ણય કરી શકે કે આ જ રાજપુત્ર ધર્માચાર્ય થશે તેથી સુલલિતા સંદેહ પામે છે. II૪ળા શ્લોક :
इति शङ्कापरा गत्वा, वसतिं सा प्रवर्तिनीम् ।
पप्रच्छ साऽतिमुग्धां तां, ज्ञात्वाऽवादीत् सविस्तरम् ।।४८।। શ્લોકાર્ચ -
આ પ્રકારની શંકામાં પર એવી સલલિતાએ વસતિમાં જઈને પ્રવર્તિની=મહાભદ્રા સાધ્વીને, પૂછ્યું. તે-સાધ્વીએ તેને સુલલિતાને, અતિમુગ્ધ જાણીને સવિસ્તર કહ્યું વિસ્તાર સહિત આચાર્યએ કહેલ કથનનો વિસ્તારથી ખુલાસો કર્યો. ll૪૮ શ્લોક :
अस्तीह लोकविख्याता, नृगतिर्नगरी शुभा । કન્યા: સર્વા નાડ, મન: સિન્યાવિવાપIT: ૪૧
