________________
દ્વિતીય સ્તબક/શ્લોક-૨૪૫થી ૨૪૭, ૨૪૮
૧૨૧ સઔષધના સેવનથી=જિનવચન અનુસાર ઉચિત ક્રિયાઓના સેવનથી, રોગના સમૂહ વડે મુક્ત જેવો તે આ નિપુણ્ય નથી, પરંતુ ખરેખર સપુણ્યક મહાત્મા છે. હિં=જે કારણથી, દારિત્ર્ય આપાદક કર્મથી હણાયેલો જીવ ચક્રવર્તી ન થાય.
પ્રસ્તુત જીવે સંયમ ગ્રહણ કર્યું, ભાવથી સંયમની પરિણતિ સ્પર્શી, તેથી સુસ્થિત મહારાજારૂપ જે સિદ્ધના જીવો છે તેમને અત્યંત અભિમુખ પ્રસ્તુત જીવનું ચિત્ત થયું, તેથી સુસ્થિત રાજા વડે તે મહાત્મા સમ્યમ્ અવલોકન કરાયા છે. વળી ભગવાન વડે અવલોકન થયા છે માટે આચાર્યને પણ તે જીવ અત્યંત યોગ્યરૂપે સંમત છે. આથી જ તે આચાર્યની દયા તે જીવને વિધિપૂર્વક અનુશાસન આપીને સંયમની વૃદ્ધિ થાય તે પ્રકારે પાલન કરે છે અને જેમ જેમ ગ્રહણ શિક્ષા અને આસેવન શિક્ષા દ્વારા તે મહાત્મા સંપન્ન થાય છે તેમ તેમ તે મહાત્મા સબુદ્ધિથી અનુગૃહીત થાય છે=વીતરાગતાને અભિમુખ જવા માટેની નિર્મળ બુદ્ધિ તેનામાં પ્રગટે છે તેના પ્રભાવથી બાહ્ય પદાર્થોના સંશ્લેષરૂપ અપથ્યનો તે જીવ ત્યાગ કરે છે. વળી, જિનવચનાનુસાર સર્વ ક્રિયાઓ કરે છે તેથી જિનનું સ્મરણ, જિને બતાવેલ જિન થવાની વિધિનું સ્મરણ કરીને તે મહાત્મા સર્વ ક્રિયાઓ કરે છે તેથી બાહ્ય પદાર્થો પ્રત્યેના સંશ્લેષના કારણે થતા રોગના સમૂહથી તે મુકાય છે માટે તે નિપુણ્ય નથી પરંતુ સપુણ્યશાળી છે; કેમ કે દરિદ્રના આપાદક કર્મથી હણાયેલો જીવ ચક્રવર્તી થાય નહીં અને પ્રસ્તુત જીવ ભાવદારિદ્રયનાં આપાદક કર્મોથી રહિત હોવાને કારણે ચક્રવર્તી થયો છે. I/ર૪૫થી ૨૪ળા શ્લોક :
अथ तिष्ठतो नृपगृहे, तस्य दयाबुद्धिदलितदोषस्य ।
न भवति पीडा व्यक्ता, सूक्ष्मा प्राग्दोषतस्तु स्यात् ।।२४८।। શ્લોકાર્ચ -
હવે, નૃપઘરમાં=સુસ્થિત રાજાના જિનસદનમાં, રહેતા, દયા અને બુદ્ધિથી દલિત દોષવાળા તેને ગુરુની દયા અને સદ્ગદ્ધિથી નાશ કરેલા દોષવાળા એવા પ્રસ્તુત જીવને, વ્યક્ત પીડા થતી નથી. વળી,
અમિત
માની
ને બનાવ
