________________
દ્વિતીય સ્તબક/શ્લોક-૧૪૫થી ૧૮૫ તોપણ સાક્ષાત્ તેનું સ્વસંવેદન ન હતું. વળી દેશવિરતિકાળમાં તે સુખનું સાક્ષાત્ સંવેદન થવાથી જ્ઞાનમાં અને દર્શનમાં અધિક નિર્મલતા થવાથી જ્ઞાનદર્શનનું સુખ જ અનંતગણું થયું. ll૧૬પી શ્લોક :
अथ स प्रसृमरभक्तिर्नष्टभ्रान्तिर्बभाण भगवन्तम् ।
अनुपकृतोपकृतो मे, नाथा यूयं विनाथस्य ।।१६६।। શ્લોકાર્ચ -
ત્યારપછી=પૂર્વના સુખમાં અતિશય સુખ થયું ત્યારપછી, વિસ્તાર પામતી ભક્તિવાળો=આચાર્ય પ્રત્યે પ્રવર્ધમાન ભક્તિવાળો, નષ્ટ ભ્રાંતિવાળો–પરમાન્નમાં જ સુખ છે, ભોગમાં સુખ નથી, ક્લેશ છે તેવો સ્થિર વિશ્વાસ થવાથી નષ્ટ ભ્રાંતિવાળો તેત્રદ્રમક, ભગવાનને કહે છે. શું કહે છે ? એથી કહે છે – અનુપકૃતને ઉપકાર કરનારા એવા તમે નાથ વગરના એવા મારા નાથ છો.
અપૂર્વ ગુણોનું યોજન અને વિદ્યમાન ગુણોનું રક્ષણ કરે તેવા મારા નાથ છો. II૧૬ાા શ્લોક -
सूदः प्राह गुरुरथो, नाथः सर्वस्य जिनमहाराजः ।
अस्माभिस्तु तदाज्ञानुवर्तिभिर्भूयते सततम् ।।१६७।। શ્લોકાર્ચ -
હવે સૂદ એવા ગુરુ=આચાર્ય, દ્રમકને કહે છે. સર્વના=મારા અને તમારા સર્વના, જિનમહારાજ પરમગુરુ, નાથ છે. વળી, તેમના આજ્ઞાવર્તી એવા અમારા વડે સતત થવાય છે. ll૧૬૭ી. શ્લોક :
सामान्यतोऽपि येऽमुं, सेवन्ते ते क्रमेण शिवभाजः । ये तु विशिष्य भजन्ते, तेषामचिराद् भवति मुक्तिः ।।१६८।।
