________________
પ૧
દ્વિતીય સ્તબક/શ્લોક-ઉપથી ૧૨૩ મુનિગણને જોવાથી–નિઃસ્પૃહાદિ રૂપ મુનિગણના અવલોકનથી, જે થતી અવિવેકકલા હતી તે નાશ થઈ ચેતના આવી. ll૧૦૬ll શ્લોક :
नेत्रोद्घटनं चैतद्, या भूयो भवति धर्मजिज्ञासा ।
सा नेत्ररोगशान्तिः, प्रतिकलमज्ञानविलयो यः ।।१०७।। શ્લોકાર્થ :
અને નેત્રનું ઉઘાડ આ છે, જે ફરી ધર્મની જિજ્ઞાસા થાય છે, તે નેત્રરોગની શાંતિ છે, જે પ્રતિકલા અજ્ઞાનનો વિષય છે ધર્મશ્રવણકાલમાં પ્રત્યેક વચનોના શ્રવણને આશ્રયીને અજ્ઞાનનો વિષય છે, તે નેત્રરોગનું શમન છે. II૧૦૭ના શ્લોક :
आह्लादश्च ज्ञेयो, विलयादान्ध्यस्य शमलवानुभवः । विषयेषु तत्त्वबुद्धिर्भिक्षारक्षाशयानुगमः ।।१०८ ।। શ્લોકાર્ચ -
અને આલાદદ્રમકને ફરી ધર્મની જિજ્ઞાસા થવાથી ગુરુ પાસે કંઈક કંઈક ભણે છે ત્યારે જે આલાદ થાય છે તે, આધ્યના વિલયથી શમલવનો અનુભવ જાણવો=જિનવચનનો જે કંઈ અલ્પ પણ બોધ યથાર્થ વચનથી થાય છે તેનાથી કષાયોના શમન રૂ૫ શમલવનો અનુભવ છે. વિષયોમાં તત્ત્વબુદ્ધિ ભિક્ષારક્ષાના આશયનો અનુગમ છે-તે દ્રમુકને હજી પણ ભોગાદિ વિષયો સુખનાં કારણ છે તેવી તત્વબુદ્ધિ છે તે પોતાની કદન્ન રૂપ ભિક્ષાના રક્ષણના આશયનું અનુસરણ છે. ll૧૦૮ શ્લોક :
व्यवहारश्रुतलाभेऽप्यधिगमसम्यक्त्वशुद्ध्यभावेन । प्रथमदशायां सम्यग्दृशोऽपि नच नैष संभवति ।।१०९।।
