________________
પ૦
વૈરાગ્યકલ્પલતા ભાગ-૨ જ્યારે રસ્તામાં મળે છે ત્યારે ઉપાશ્રયે એક વખત આવવાનું કહે છે, તેને ગુરુના વચનને સ્વીકારવાને અનુકૂળ જીવમાં દાક્ષિણ્યની પ્રવૃત્તિ છે અને તેનાથી થનારું એવું સત્ત્વ તે જીવમાં છે, એ પ્રકારે સ્વબુદ્ધિથી નિર્ણય કરીને ગુરુ તે શલાકા ઉપર અંજનને સ્થાપન કરવા તુલ્ય તેને ઉપાશ્રયે આવતો કરવા યત્ન કરે છે. I૧૦૩ શ્લોક -
भद्र ! न कथमेहीति, प्रश्ने यद् व्यक्तवचनमेतस्य ।
न क्षमिकोऽहं श्रमणास्तद्ग्रीवाधूननेन समम् ।।१०४।। શ્લોકાર્ચ -
હે ભદ્ર! તું કેમ આવતો નથી? પ્રકારના ગુરુના પ્રશ્નમાં આનું દ્રમકનું, જે વ્યક્ત વચન છે, હે શ્રમણો ! હું સમર્થ નથી, તે ડોકના ધૂનન સરખું જાણવું. ll૧૦૪ll શ્લોક :
इत्थमपि मदनुरोधादागमनाभिग्रहस्त्वया ग्राह्यः ।
इति गुरुणोक्ते तस्योपगमो नेत्राञ्जनन्यासः ।।१०५ ।। શ્લોકાર્ધ :
આ રીતે પણ તને ઘણી પ્રવૃત્તિઓ છે એ રીતે પણ, મારા અનુરોધથી= મારા આગ્રહથી, આગમનનો=ઉપાશ્રય આવવાનો અભિગ્રહ, તારા વડે ગ્રહણ કરવો જોઈએ, એ પ્રમાણે ગુરુ વડે કહેવાય છતે તેનો સ્વીકાર એક વખત ઉપાશ્રયે આવવાનો સ્વીકાર, નેત્રમાં અંજનનો વાસ છે. ll૧૦૫ll શ્લોક :
अथ गच्छतः प्रतिश्रयमनुदिनमनुपाधिमुनिगुणालोकात् ।
या भवत्यविवेककला, सा नष्टा चेतनाऽऽयाता ।।१०६।। શ્લોકાર્ચ - હવે પ્રતિદિન ઉપાશ્રયે જતા એવા તેને દ્રમુકને, ઉપાધિ વગરના
