________________
જયંતી શ્રાવિકા
૪૯ પરંતુ જયંતી તો ભગવાને નમસ્કાર કરી પૂછવા લાગી : હે ભગવન્! જીવો ભારેપણું શાથી પામે ?'
મ– હે જયંતી ! જીવો જીવહિંસાદિથી ભારે કર્મીપણું પામે છે.
જયંતી – હે ભગવન્ ! જીવોનું ભવસિદ્ધિકપણું સ્વભાવથી છે કે પરિણામથી છે ?
મ. – હે જયંતી ! ભવસિદ્ધિક જીવો સ્વભાવથી છે, પણ પરિણામથી નથી.
જયંતી – હે ભગવન્ જો સર્વે ભવસિદ્ધિક જીવો સિદ્ધ થશે, તો આ લોક ભવસિદ્ધિક જીવોરહતિ થશે ?
મ. – તે અર્થ યથાર્થ નથી. જેમ સર્વ આકાશની શ્રેણી હોય; તે અનાદિ અનંત, તથા ઉપરની બાજુએ પરિમિત અને બીજી શ્રેણીઓથી પરિવૃત હોય; તેમાંથી સમયે સમયે એક પરમાણુ યુગલ માત્ર ખંડો કાઢતાં કાઢતાં અનંત યુગો વીતી જાય, તો પણ તે શ્રેણી ખાલી થાય નહીં, તે પ્રમાણે બધાય ભવસિદ્ધિક જીવો સિદ્ધ થવાની યોગ્યતાવાળા છે, તો પણ લોક ભવસિદ્ધિક જીવો વિનાનો થશે નહીં.
જયંતી – હે ભગવન્! સૂતેલાપણું સારું કે જાગેલાપણું સારું ?
મ. – હે જયંતી ! કેટલાક જીવોનું સૂતેલાપણું સારું;
૧. વિગતો માટે જુઓ આગળ પા. ૨૩૩ ૨. મોક્ષ પામવાને યોગ્ય હોવા પણું. જૈન દર્શન પ્રમાણે કેટલાક જીવો અભવ્ય
છે. તેમનો કદી મોક્ષ થવાનો નથી.
