________________
८
મલ્લિ
શ્રી મહાવીરસ્વામી કહે છે :
વિદેહની રાજધાની મિથિલામાં કુંભ નામે રાજા હતો. તેની પ્રભાવતી રાણીને પેટે મલ્લિ નામની સ્વરૂપવતી પુત્રી જન્મી હતી. તે જ્યારે યૌવનમાં આવી, ત્યારે તેનું સૌંદર્ય એટલું બધું ખીલી ઊઠ્યું કે, દેશ દેશના રાજાઓ તેને પ્રાપ્ત કરવા પ્રયત્ન કરવા લાગ્યા. પરંતુ મલ્લિએ તો આજીવન કૌમારવ્રત પાળવાનો નિર્ણય કર્યો હતો, તેથી તેનો પિતા કુંભરાજા કોઈનું કહેણ સ્વીકારતો ન હતો.
છેવટે કોશલદેશ, અંગદેશ, કાશીદેશ, કુણાલદેશ, કુદેશ અને પંચાલદેશ એમ છ દેશના રાજાઓએ તો મલ્લિને બળાત્કારે વરવા માટે કુંભરાજાની નગરી ઉપર પોતપોતાનાં લશ્કરો સાથે ચડાઈ કરી.
મલ્લિએ વિચાર્યું કે, આવા બળિયાઓ સામે મારા પિતા ટકી શકશે નહીં. આથી તેણે તે બધા રાજાઓને શાંત કરવા માટે એક યુક્તિ વિચારી કાઢી.
તેણે પોતાના મહેલના એક સુંદર અને વિશાળ ઓરડાની મધ્યમાં પોતાની એક આબેહૂબ સુવર્ણમૂર્તિ મુકાવી. તે મૂર્તિ અંદરથી પોલી હતી, અને તેના માથા ઉપર કળવાળું એક ઢાંકણું હતું. એ મૂર્તિને જોતાં સાક્ષાત્ મલ્લિ પોતે જ ઊભી ન હોય, એવો ભાસ થતો.
પછી મલ્લિ તે મૂર્તિના પેટમાં રોજ સુગંધી ખાઘો નાખ્યા કરતી. તેમ કરતાં કરતાં જ્યારે તે મૂર્તિ પૂરેપૂરી ભરાઈ ગઈ, ત્યારે
