________________
૨૪૫
સાધુ પારને પામેલો પરંપરાગત' કહેવાય, તથા પરિનિવૃત, અંતકૃત અને સર્વદુ:ખપ્રહણ કહેવાય.
–શતક ૨, ઉદ્દે ૧
રાજગૃહ નગરનો પ્રસંગ છે.
ગૌતમ – હે ભગવન્! અસંયત, અવિરત તથા જેણે પાપકર્મ હણ્યાં નથી અને વર્યા નથી તેવો જીવ અહીંથી અવીને પરલોકમાં દેવ થાય છે ?
મ – હે ગૌતમ ! તેવા કેટલાક દેવ થાય છે, અને કેટલાક દેવ નથી થતા.
ગૌ – હે ભગવન્! તેનું શું કારણ?
મ – હે ગૌતમ ! જે જીવો ગામ, નગર, રાજધાની વગેરેમાં પરાણે ભૂખ-તરસ, બ્રહ્મચર્ય, શીત-ઉષ્ણ, ડાંસ-મચ્છર વગેરેનાં દુઃખ સહન કરે છે; પરાણે સ્નાનત્યાગ, પરસેવો, રજ, મેલ તથા કાદવથી થતા પરિદાહનો ક્લેશ થોડો યા વધારે વખત સહન કરે છે, તેઓ તે પ્રકારના અકામ તપ-ક્લેશ વડે મૃત્યુકાળે મરીને વાનગંતર દેવલોકના કોઈ પણ લોકમાં દેવપણે ઉત્પન્ન થાય છે.
હે ગૌતમ ! અહીં જેમ પુષ્પ, પલ્લવ, લતા, ફલ વગેરેવાળું અશોક, આંબા, કસુંબા વગેરેનું વન ઘણી શોભા વડે અતીવ શોભતું હોય છે, તેમ વાનવ્યંતર દેવોનાં સ્થાનો અતીવ શોભતાં હોય છે. ત્યાંનાં દેવદેવીની ઓછામાં ઓછી સ્થિતિ દશ હજાર વર્ષની હોય
૧. કર્મક્ષયની-નિર્જરાની કામનાથી કરેલું નહીં એવું.
