________________
ભિક્ષા
ર૭૫ ઊનોદરિકા કહેવાય; અને ૩૨ કોળિયા ખાય તો પ્રમાણસર ભોજન કહેવાય. તેથી એક પણ કોળિયો ઓછો કરનાર સાધુ
પ્રકામરસભોજી' એટલે કે “અત્યંત મધુરાદિ રસનો ભોકતા' ન કહેવાય.
હે ગૌતમ ! કોઈ સાધુ યા સાધ્વી, જે પોતે શસ્ત્ર અને મુશલાદિરહિત હોય, તેમ પુષ્પમાલા અને ચંદનના વિલેપનરહિત હોય, તે સાધુ યા સાધ્વી, કૃમ્યાદિ જંતુરિહત, નિર્જીવ, સાધુને માટે તૈયાર નહિ કરેલ-કરાવેલ, નહિ સંકલ્પલ, આમંત્રણ દીધા વિનાનો, નહિ ખરીદેલ, અનુદિષ્ટ નવકોટીવિશુદ્ધ, ભિક્ષાના ૪૨ દોષોથી રહિત, ઉપર જણાવેલા અંગાર-ધૂમ-સંયોજના દોષોથી રહિત આહાર, સુરસુર કે ચપચપ શબ્દ કર્યા વિના, બહુ ઉતાવળથી નહિ કે આહારના કોઈ ભાગને પડતો મૂક્યા વિના, ગાડાની ધરીને તેલ ઊંજવું જોઈએ કે ત્રણ ઉપર લેપ કરવો જોઈએ એવી ભાવનાથી, કેવળ સંયમના નિર્વાહ અર્થે, તથા સાપ આજુબાજુ સ્પર્શ કર્યા વિના સીધો દરમાં પેસે તેમ સ્વાદ માટે મોમાં ફેરવ્યા વિના ખાય, તો તે આહાર શસ્ત્રાતીત'—એટલે કે અગ્નિ વગેરે નાશક વસ્તુ – શસ્ત્ર – ઉપરથી ઊતરેલો, “શસ્ત્રપરિણામિત” એટલે કે અગ્નિ વગેરે શસ્ત્રથી નિર્જીવ કરાયેલો, “એષિત' એટલે કે એષણાના દોષોથી રહિત,
૧. પહેલેથી તૈયાર કરેલ આહારને સાધુને ઉદ્દેશી દહીં-ગોળ વગેરેથી સ્વાદિષ્ટ
ન કરેલો. ૨. હણવું, હણાવવું, હણતાને અનુમતિ આપવી, રાંધવું, રંધાવવું, રંધતાને
અનુમતિ આપવી, ખરીદવું, ખરીદાવવું અને ખરીદ કરતાને અનુમતિ
આપવી – એ નવ કોટીઓ વિનાનો. ૩. જુઓ આ માળાનું યોગશાસ્ત્ર’ પુસ્તક પા. ૧૪૭. ૪. ઉપર જણાવેલા ૪૨ દોષોમાંના અંકિતાદિ ૧૦ દોષો. જુઓ આ માળાનું
યોગશાસ્ત્ર' પુસ્તક, પા. ૧૫૦.
