________________
સત્સંગનો મહિમા
૧૯૩ વિપ્નો જીતનારા હતા; જીવવાની દરકાર વિનાના હતા, મરણની બીક વિનાના હતા; તથા જ્ઞાનાદિની બાબતમાં મહાભંડારરૂપ હતા. તેઓ તપસ્વી હતા, ગુણવંત હતા, નિર્દોષ ભિક્ષાચર્યાથી જીવનારા હતા, અને સુવ્રતી હતા. વળી તેઓ નિગ્રહપ્રધાન, નિશ્ચયપ્રધાન, ક્ષમા-મુક્તિ-વિદ્યા-મંત્ર-વેદ-બ્રહ્મચર્ય-નય –નિયમ-સત્ય-પવિત્રતા તથા સુબુદ્ધિથી યુક્ત, શુદ્ધિમાં હેતુરૂપ, સર્વ જીવોના મિત્ર, તપના ફળની આકાંક્ષા વિનાના, અચંચળ, સંયમરત, સાધુપણામાં લીન તથા દોષરહિત પ્રશ્નોત્તરવાળા હતા.
તેઓના આવ્યાની વાત ટૂંક સમયમાં આખા ગામમાં સર્વત્ર ફેલાઈ ગઈ. પેલા જૈન ગૃહસ્થો પણ તે વાત સાંભળી માંહોમાંહે કહેવા લાગ્યા કે, “હે ભાઈ ! એવા સાધુભગવંતોનું નામ કે ગોત્ર પણ આપણે કાને પડી જાય તો પણ મોટું ફળ છે, તો પછી તેઓની સામે જવાથી, તેઓને વંદવાથી અને તેઓની સેવા કરવાથી તો કેટલું અધિક કલ્યાણ પ્રાપ્ત થાય ? વળી આર્ય પુરુષે કહેલ એક પણ આર્ય અને સુધાર્મિક વચન સાંભળવાથી અતિ લાભ થાય છે, તો પછી તેવો ઘણો અર્થ સાંભળવાથી થતા લાભની તો વાત જ શી કરવી ? માટે ચાલો આપણે ત્યાં જઈએ અને તેમને વંદન કરી, તેમની પર્યાપાસના કરીએ ! એમ કરવું આપણને બીજા ભવમાં, પથ્ય અન્નની
૧. મૂળમાં તેમને માટે જૈન પારિભાષિક “પરિષહ શબ્દ છે. તેને માટે જુઓ
આગળ આ ખંડમાં તે નામનું પ્રકરણ. ૨. મૂળમાં તેને માટે ‘ત્રિાપા' શબ્દ છે; એટલે કે, ત્રણે લોકની વસ્તુઓ
જ્યાંથી મળી શકે તેવી દુકાન. ૩. વસ્તુને જોવાનાં અનેક દષ્ટિબિંદુઓમાંથી કોઈ પણ એક. બધાં
દષ્ટિબિંદુઓનો સમન્વય કરનાર પુરુષ “નયજ્ઞ' કહેવાય.
મૂળમાં તેનો પારિભાષિક શબ્દ “નિદાન” છે. ૫. મૂળ : “હે દેવાનુપ્રિય !”.
