________________
૧૨૨
સુયં મે આઉસં! શરૂ થયો. એવી સ્થિતિમાં અવસાન પામી, તે અધોગતિએ ગયો. પુંડરીકને પણ ઉગ્ર સંયમ પાળતાં, લૂખા-સુખા તથા પરિમિત ભોજનથી અજીર્ણ થતાં પિત્તજવર લાગુ પડ્યો, અને આખે શરીરે દાહ ઊપડ્યો. પરંતુ તેણે તો પોતાનો છેવટનો વખત જાણી, અહંત ભગવંતોને અને પોતાના ધર્માચાર્ય ધર્મોપદેશક સ્થવિરોને નમસ્કાર કર્યો, અને અનશનથી સમાધિપૂર્વક દેહત્યાગ કરી, દેવગતિ પ્રાપ્ત
કરી.
આ પ્રમાણે, જે નિગ્રંથો અને નિગ્રંથીઓ કંડરીકની પેઠે સંયમ સ્વીકાર્યા પછી મંદ થઈ સંયમથી ભ્રષ્ટ થાય છે, તેઓ માત્ર દુઃખી થઈ આ અપાર સંસારમાં ભટક્યા કરે છે.
પરંતુ જેઓ પુંડરીકની પેઠે શીલ અને સત્ય સ્વીકાર્યા પછી દઢ રહે છે, અને વિષયવિલાસોને વશ થતાં નથી, તે સર્વ લોકનાં પૂજનીય અને વંદનીય બની આ ભયંકર સંસારકાંતારને ઓળંગી જાય છે.
(જ્ઞાતા. ૧-૧)
[3
]
]
