________________
સુયં મે આઉસં ! ત્રીજો ગુણ તે ‘ધર્મશ્રદ્ધા'. તેનાથી જીવ પોતાને ગમતાં વિષયસુખોમાંથી વિરક્ત થાય છે, અને ગૃહસ્થધર્મ તજી સાધુપણું સ્વીકારે છે.તે રીતે છેદન-ભેદન-સંયોગ-વિયોગ વગેરે શારીરિક અને માનસિક દુઃખોનો અંત લાવી, તે અવ્યાબાધ મોક્ષ સુખ પ્રાપ્ત કરે છે.
૧૮૨
ચોથો ગુણ તે ગુરુ તથા સાધર્મિકોની ‘સેવાશુશ્રુષા’. તેનાથી મનુષ્યને વિનય પ્રાપ્ત થાય છે. તેનાથી તે વિનયમૂલક સર્વ ધર્મકાર્યો સાધે છે.
પાંચમો ગુણ ‘આલોચના' અથવા (ગુરુ આગળ) પોતાના દોષ કબૂલ કરી દેવા તે. તેનાથી જીવ મોક્ષમાર્ગમાં વિઘ્ન કરનારાં તથા અનંત સંસાર વધારનારાં ત્રણ શલ્યો પોતામાંથી ખેંચી કાઢે છે, અને સરળતા પ્રાપ્ત કરી શકે છે. ત્રણ શલ્યો તે આ : માયા, નિદાન (ભોગોની લાલસા), અને મિથ્યા દર્શન (સત્ય ઉપર શ્રદ્ધા ન ચોટવી અથવા અસત્યનો આગ્રહ).
છઠ્ઠો ગુણ તે ‘નિંદના’ અર્થાત્ પોતાની આગળ પોતાના દોષો કબૂલી જવા તે. તેનાથી જીવ પશ્ચાત્તાપ પ્રાપ્ત કરે છે; પશ્ચાત્તાપથી વૈરાગ્ય પ્રાપ્ત કરે છે; અને વૈરાગ્યથી અંતઃકરણશુદ્ધિ પ્રાપ્ત કરે છે.
સાતમો ગુણ તે ‘ગર્હણા', અર્થાત્ પોતાની આગળ પોતાના દોષ પ્રગટ કરવા તે. તેનાથી જીવ અનુચિત પ્રવૃત્તિઓ કરતો અટકે છે, અને ઉચિત પ્રવૃત્તિઓમાં પ્રવૃત્ત થાય છે.
આઠમો ગુણ તે ‘સામાયિક' અથાત્ સમભાવમાં આત્માને સ્થાપિત કરવો તે. તેનાથી જીવ અધાર્મિક પ્રવૃતત્તિઓમાંથી વિરત થાય છે.
નવમો ગુણ તે ‘તીર્થંકરોની સ્તુતિ’. તેનાથી શ્રદ્ધારુચિની નિર્મળતા પ્રાપ્ત થાય છે.
દશમો ગુણ તે ‘ગુરુને વંદન.’
