________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
६२४
सूत्रकृताङ्ग सूत्रे
"
साधुभिरीटकर्म न कर्त्तव्यम् । 'से' सः आयरियाण' आचार्यागाम् आर्यागां वा ( सयं से) शतांशः शतमितिपदमुपलक्षणम् तेन स वक्ता - आचार्याणां शतसहस्वादपि अधोदेशे वर्त्तते इत्यवगन्तव्यम् । तथा 'जे, यः 'असणरूप' अशनस्य, इहापि अशनपदमुपलक्षणम् तेन वस्त्रादीनामपि संग्रहो ज्ञेयः । तेन अशनः खादेः 'हेऊ' हेतोः 'लावएज्जा' आलापयेत् । अस्याऽयमर्थः - य आहाराय वस्त्रप्राप्तये वा स्वकीयगुणान् परद्वारा प्रख्यापयेत् सोऽप्याचार्यगत गुणेभ्यः सहस्रांशादयधोऽधो वर्तते साधुत्वरहितो भवति । स्वीयं गुणं स्वमुखादेत्र यो वर्णयति, स तु कः कथंभूतश्रेति ज्ञानिन एवं जानन्ति । अधमादप्यधम इति । यः उदरंभरी लोके स्वादु भोजनकोभेन लुब्धः स्वाद्मोजन प्राप्तियोग्यं धनिनो गृहमासाद्य तत्र धर्मलम्बी धर्मकथा करता है, उसे सर्वथा कुशील ही समझना चाहिए । साधुओं को ऐसा कर्म कदापि नहीं करना चाहिए ।
इसके अतिरिक्त जो अन्न के लिए और उपलक्षण से वस्त्र आदि के लिए अपने गुणों को दूसरे के द्वारा प्रशंसा करवाता है, वह भी आचार्य के गुणों के शतांश या सहस्त्रांश भाग में नहीं है। वह साधुता से रहित है। जो अपने मुख से अपने गुण का वर्णन करता है, वह कौन और कैसा होता है, यह तो ज्ञानी ही जानते हैं । वस्तुतः वह अधम से भी अधम है ।
आशय यह है कि जो उदरंभरा पेटभरा स्वादिष्ट भोजन प्राप्त करने के उद्देश्य से किसी धनाढ्य के घर जाता है और उत्तम भोजन તદ્ન કુશીલ જ સમજવેા જોઇએ. સાધુઓએ એવુ કર્મી કઢી કરવુ लेईयो नहीं.
વળી અન્નને માટે (ઉપલક્ષણથી વજ્રને માટે પણ ગ્રહણ કરી શકાય) સાધુ પેાતાના ગુણ્ણાની ખીજાં લેાકા દ્વારા પ્રશંસા કરાવે છે અથવા પોતે જ પાતાના ગુણાની પ્રશંસા કરે છે, તે સાધુમાં પશુ આચાર્યના શતાંશ, સહસ્રશ કે લક્ષાંશ ગુણ્ણાનેા પશુ સદ્ભાવ હાતા નથી. તે પશુ સાધુના રહિત હાવાને કારણે કુશીલ જ ગણાય છે. જેએ પેાતાને માઢ પેાતાના જીગ્નેાની પ્રશંસા કરે છે, તેઓ કાણુ અને કેવાં હોય છે, તે તેા જ્ઞાનીએજ જાણું છે. ખરી રીતે તે એવાં પુરુષ અધમમાં અધમ હોય છે.
આ કથનનું તાપય એ છે કે જે ઉદરભર (સ્વાદ લેલુપ) સાધુ, સ્વાષ્ટિ શોજન પ્રાપ્ત કરવાની લાલચે કોઈ ધનવાત્ માસના ઘેર જઇને, ઉત્તમ
For Private And Personal Use Only
