________________
7- 17? - .. Tre. ... "स्थानीय 'रात्निकेनाऽदत्ता मोदका गृहीता इति तस्यालोचनी 'श्रुत्वा तस्मै मायश्चित्त प्रयच्छन्तु ' इति वक्तुं गुरुसमीपे बनति । ततस्तस्य मसिलघु। भणति, तदा मासगुरु । एवमेव पूक्तिक्रमेण पाराश्चिकं यावत् मायश्चित्त 'प्रस्तारों 'योध्या। अत्र क्षुल्लकस्य प्रायश्चित्त प्रस्तारो मुंपादिविरमणवतभनियो भवति । यदि रत्नाधिकेन सत्यमेव अदत्ता लड्डुका, गृहीता निवनं गोपनं च क्रियते तदा तस्य अदत्तादानविरमणत्रत भङ्गजनितो मृपावादविरमणतभङ्ग जनितेश्च ,मायश्चित्तप्रस्तारो भवतीतिति ॥३॥ इति द्वितीयतृतीयप्रस्तारौ । कि इस रास्निकने विना दिये हुए. इन नोदनको लिया है, अतः गुरुको इसे इसका प्रायश्चित देना चाहिये.ऐसा विचार कर वह भिक्षा: वर्याले लिपट कर आचार्यले पास आया उस मातको, कहने के लिये इस तरहसे इसका गुरुके समीप आगसन मासलत्रु प्रायश्चित्तले योग्य होता है, और जब वह क्षुल्लक गुरुप्से उसकी बात का निवेदन कर देती है, तब उसका वह कथन भासगुरु प्रायश्चित्त से योग्य होता है, इसी तरहसे पाश्चि प्रायश्चित्त के प्रायश्चित्त प्रस्तार उद्भावित कर लेना चाहिये, यहां क्षुल्लक को जो 'प्रायश्चित्त प्रस्तार प्रकट किया गया है, वह उसके मृषावाद विरमण व्रतके भङ्ग हो जाने से किया गया है, यदि च रात्निकने पर्याय ज्येष्ठ दूसरे साधुने-वास्तव में अदत्त मोदकों का आदान किया है, और वह उस अपनी बात को यदि छिपाता है, तो उसे अपने अदत्तादान विरभण व्रतको भङ्ग होने के कारण और मृषावाद विरमण (ज्ये०४ पर्यायवाजा स.धुमे) आई Pथना, परभाथी ४ यारी दोघi ... माशते ते महत्ता वि२मा तन 1"ध्या छ,ता गुरुमे ते मा पिने भाटे प्रायश्चित्त न." मा भरना दियार शन ગુરુની પાસે આવનાર તે ક્ષુલ્લક સાધુ લઘુમાસ પ્રાયશ્ચિત્તને પાત્ર બને છે:
જ્યારે સે કુલેક ગુરુને આ બધી વાત કર્યો છે ત્યારે તે (સુલક)' બેટા દેષનું તેના પર આર્પણ કરવાને કારણે ગુરુ માસ પ્રાયશ્ચિત્તને પત્ર બને છે. એ જ પ્રકારે પાચિક પ્રાયશ્ચિત્ત પર્યંત પૂર્વોક્ત પ્રાયશ્ચિત્ત પ્રસ્તારનું અહી પણ કથન થવું જોઈએ અંહી સુલકને માટે જે પ્રાય. શ્ચિત પસ્તાર પ્રિન્ટ કરવામાં આવ્યો છે તે તેને મૃષાવાઈ વિરમણ વ્રત ભંગ થઈ જવાને લીધે કરવામાં આવ્યું છે. પર્યાય શ્રેષ્ઠ બીજા સધુએ ખરેખર એ દોષનું સેને કર્યું હોય અને એ તને તે છુપાવેતે હિય તે તેને પણ પ્રાયશ્ચિત્ત પસ્તારને પાત્ર બનવું પડે છે, કારણ કે એમ કરવાથી
.11
