________________
६८४
स्थानागपत्र उत्तरयति-गौतम ! जघन्येन अन्तर्मुहर्तम् , उन्कर्पण सन्त संवत्सरान् योनिः सन्निष्ठते, ततः परं योनिः प्रम्लायतिवर्णादिना हीयते, यावत्पदेन-ततः परं योनि, विध्वंसते-विनाशाभिमुखी भवति, ततः पर बीजम् अबीजं भवति-उस्तमपि तद् नाफरम् उत्पादयति, इत्येपां संग्रहः, ततः परं योनिव्युच्छेदः जननशक्तिविनाशः प्रज्ञप्त इति ।। १० ३३ ॥
पुनरपि जीवविशेषाणां स्थिति प्ररूपयति. मूलम्-बायर आउकाइयाणां उक्कोसेण सत्त वाससहस्साई लिई पणत्ता । तच्चाएणं वालुयप्पमाए पुढबीए उक्कोलेण नेरइयाणं सत्त सागरोजमाइं ठिई पणता । चउत्थीए णं पंकलाञ्छित हो शीलमुहर करके कहीं भी भरकर रखे हुए हों तो इन सरकी किनने काल तक योनि-अङ्घरोत्पादक शक्ति रहती है ?
उत्सर-हे गौतम ! इनकी योनि जघन्यले एक अन्तर्मुहर्त तक रहती है, और उस्कृष्ट से सात साल वर्ष रहती है । इसके बाद योनि म्लाज हो जाती है, वर्गादिस्से हीन हो जाती है-यावत् अङ्कुरोलादन शक्ति का विनाश हो जाता है, यहां यावदसे-ततः परं योनिः विध्वंसते " इसके बाद योनि विनाशके अभिमुग्व हो जाती है "ततः परं वीजं अपीजं भवति" धोये जाने पर भी वह बीज अङ्करको उत्पन्न नहीं करता है" इस पाठ का संग्रह हुआ है, अर्थात् कहे हुए अलसी आदि सात वर्षके बाद अचित्त हो जाते है । सू० ३३ ॥ હૈય, તે તે બીજોમાં કેટલા ક ળ સુધી બીજોપાદન શક્તિ રહે છે એટલે કે કેટલા વર્ષ સુધી તેમની નિને વિચ્છ થતો નથી ? * ઉત્તર-હે ગૌતમ ! ઓછામાં ઓછા એક અતિમુહૂર્ત સુધી અને વધારેમાં વધારે સાત વર્ષ સુધી તેમની નિ રહે છે, અર્થાત્ ઉત્પાદનશકિત બની રહે છે. ત્યાર બાદ તેમની નિ મ્યાન થઈ જાય છે, વર્ણાદિથી વિહીન થઈ Mय छ, ( यावत्) मन माम ते भी नी २५ रोपाइन रातिना विनाश થઈ જાય છે, અહીં “યાવત્ ” પત્ર દ્વારા નીચેને સૂવપાઠ ગ્રહણ કરવાને छ-"तत. पर योनिः विध्वंसते" त्या२ ॥ यानि विनाश थवा मा छे. " तब परं वीजं अबीजं भवति ' त्या२ मा पा4-14 मा त ५५ तभी અં ત્પાદન કરી શકતું નથી. આ કથનને ભાવાર્થ એ છે કે ઉપર્યુક્ત અળસી અ દિ ધાન્યમાં વધારેમાં વધારે સાત વર્ષ સુધી અંકુરોત્પાદન શક્તિ રહે છે ત્યાર બાદ તે તેઓ અચિત્ત જ બની જાય છે કે સૂ ૩૩ છે
