________________
३५८
त्रयमात् कृतविनाशो, येन च कर्मणाऽऽयुर्विगमस्तस्यस्यापत्याकृतागमश्र भावोति कृतनाशा नागमप्रसक्त्या मोक्षेऽविश्वासवारित्रादात्रमवृत्तिश्च स्यात् ? उक्तं च
" कम्मोक मिज्जह, अपत्तकालक्ष्मि जइ तभी पत्ता
अकयागमकयनासा, मोक्वाणासासमो दोसा ॥ १ ॥ छाया-कर्म उपक्रम्यते अनाप्तकाले यदि ततः प्राप्ताः ।
स्थान
ܕܕ
अकृतागमकृतनाशात् मोक्षानाश्वासनो दोपाः ॥ इति । इति चेत्, आह— वर्षशतभोग्यमपि भक्तं भस्मकव्याविना समाक्रान्तस्य जनस्याल्पेनैव कालेन भुञ्जानस्य यथा न कृतनाशो न चाकृतागमो भवति, नामका दोष आता है, और अक्कूनके अभ्यागमका प्रसंग प्राप्त होता है, क्योंकि जो कर्म उसने नहीं किया है उससे उसकी 'आयुका चिमम हुआ है, इन दोनों दोषोंके सद्भावसे मोक्षमें अविश्वास और चोरित्र आदिमें अप्रवृत्ति जीवको हो जोगी । "कम्प्रोक्कमिज्ज" इत्यादि ।
इलगाया द्वारा यही समझाया गया है, कि यदि आयु अकालमें नष्ट हो जाती है, तो इस स्थिति में कृत प्रणाश और अकृताभ्यागम ये दोष उपस्थित होते हैं आदि ।
A
उ०- सो वग्स तक भी खाया जा सके ऐसे भी भोजनको, जिसको मक व्याधि हो गई है। ऐसी व्यक्ति जब एकही चारमें उस भोजनको खा लेना है, तो वह उस भोजनको बहुत ही जल्दी पचा जाता है तो
વિનાશ નામના દોષને પ્રસગ ઉપસ્થિત થાય છે અને અમૃતના અભ્યાગમના પ્રસ`ગ પ્રાપ્ત થાય છે, કારણ કે જે કમ તેશે કર્યુ નથી તેના દ્વારા તેની આયુના વિનાશ થયે છે. આ બન્ને પ્રકારના દોષાના સદૂભ વે કરીને જીવને માક્ષમાં અવિશ્વાસ ઉત્પન્ન થશે અને ચારિત્રાદિની આરાધનાની જીવની પ્રવૃત્તિ અધ પડી જશે.
" कम्मोत्रक्कमिज्जइ " धत्याहि
આ ગાથામાં એ જ વાત પ્રકટ કરવામાં આવી છે કે જો આયુના અકાળે નાશ થવાની વાત સ્વીકારવામાં આવે, તે કૃતપ્રાશ અને કૃતાकाम या होष उपस्थित थाय छे, " त्याहिઉત્તર-—જે માણસને ભસ્મક વ્યાધિ થયા હાય એવે માણસ અન્ય માણસ દ્વારા ૧૦૦ વર્ષમાં ખાઈ શકાય તેટલા ભાજનને પણુ એક જ વખતમાં ડ઼ાઈ ય છે, એટલુ જ નહી પણ એ ભેાજનને તે પચાવી પશુ શકે
